Het zit er weer op, het Noorderslagweekend. Niet langer een cameraploeg op elke straathoek en mannen met festivaltassen om de schouders aan het rondschuimen bij De Oosterpoort vanwege het seminar. Waar zijn ze gebleven, de professionals? Die staan voorop, de professionals, want ik hoor en lees het telkens als eerste wapenfeit wanneer over de kwaliteiten van het festival wordt gesproken. 2.200 Professionals. Wie zouden ze hiermee bedoelen? De artiesten vallen er niet onder, begreep ik uit een lijstje dat door de producent van het festival, ook een 'professional' neem ik aan, bij een lezingcarrousel werd gepresenteerd. Hij had het over zo'n kleine driehonderd acts en dat werd niet gebracht als een subcategorie van de professionals. Nee, professionals komen dan waarschijnlijk uit de business kant van de muziek en dat zijn dus de mensen die je overal zonder wachten de zalen ziet binnenlopen en over het algemeen in de hoek van de zaal met elkaar ziet staan drinken tijdens het uitoefenen van hun professie. Als professionals zo belangrijk zijn mag het festival ook wel een professionele indruk maken. Nou, dat is gelukt. De rijen zijn korter geworden doordat meer wordt nagedacht over de spreiding van het publiek, er staan muntautomaten bij Noorderslag waarbij je kunt pinnen, je wordt zelf gefouilleerd bij de entree, het seminar is uitverkocht en loopt vrij gesmeerd en de professionele technici weten daar zo binnen tien minuten voor aanvang van nog even een DJ-setje in te pluggen als je daar om vraagt. Veel professionele mensen werken mee aan het Noorderslagweekend. De winnaar van de popprijs kun je ook gerust een professional noemen, want hij leeft van de muziek, mag je aannemen: Armin van Buuren. Volgens de voorzitter van de jury, Hans Kosterman, zou hij die 10.000 euro ook verdienen met een half uurtje draaien, dus de tijd ontbrak hem om de prijs in ontvangst te nemen en we kregen een schermpje te zien. Nou ja, schermpje... Een heel groot en professioneel scherm, dat wel. Je hoefde dus niet goed te kunnen mikken met je bier bij het vertrouwde biergooi ritueel dat volgt op de bekendmaking van de winnaar. Toch was het veel uitbundiger dan bij Spinvis vorig jaar. Armin wou in de hemel vanuit zijn vliegtuig nog iets tegen ons zeggen vanaf het scherm, maar daar was niets van te verstaan door uitbundig gejoel. Toen kwam zijn broertje op het podium met een papiertje in zijn handen. Hierop de woorden die Armin zelf tot ons gesproken zou hebben via een email! Wow! Helaas had broerlief er al geen zin meer in om dit voor te lezen na al het gefluit en geschreeuw en was mijn conclusie vooral dat ook het biergooi-ritueel geprofessionaliseerd is dit jaar. Het publiek bij Noorderslag is het wel vaker niet eens met winnaars als 2Unlimited, Tiësto en nu Armin van Buuren. Er zijn stemmen die zeggen: 'dit is toch overwegend een rockfestival, laten ze dat maar op een dancefestival doen'. Is iets voor te zeggen, maar dan zouden ze twee popprijzen moeten maken en ik dacht dat we de verdeling tussen 'dancegeesten en rockbeesten' nu wel gehad hadden.. Merkwaardig is misschien wel dat de prijs op dit moment vooral een waarderingsprijs is, waarbij Armin van Buuren beloont wordt omdat hij zo'n mooi en succesvol export product levert. Waarschijnlijk willen ze zo weinig mogelijk normatief zijn, maar niets is zo (inter)subjectief als de waardering van kunst en muziek. Wellicht is het een idee wanneer de waarderingsprijs wordt omgezet in een stimuleringsprijs, waarbij meer gelet wordt aan de bijdrage die een bepaalde groep of act heeft geleverd aan de ontwikkeling van de Nederlandse popmuziek, en hierdoor misschien ook deuren naar het buitenland heeft open gezet, ook voor aanverwante groepen en acts. Als een spin(vis) in een web. Daarbij zou financieel succes niet doorslaggevend hoeven zijn. Anderzijds zou je ook kunnen overwegen om er maar niets aan te doen. Laat de professionals van de jury maar lekker de meest professionele keuzes maken, voor jezelf zoek je je eigen winnaars en grijp je zo'n prijsuitreiking aan om je even collectief te manifesteren als de ware muziekliefhebber en voor je eigen goede smaak je longen uit je lijf te schreeuwen. Want wat heeft zo'n prijs verder te betekenen? De clubtrance van Armin van Buuren kan ik nog geen half nummer naar luisteren, maar ik smelt wel bij de uiterst kleinschalige sprookjesachtige muziekpresentatie in bijpassende ruimtes van Irene Wiersma's Rauw. Hier aan de zijlijn van het festival, waarvoor ik op zondagavond nog even naar de Oosterhamrikkade nummer zeven ben gefietst vanwege geprolongeerd programma, vond ik mij grootste hoera-ervaring van het weekend. Het was alsof ik terecht kwam in muziekvideo's van The Residents, een groep die ooit voor mij en voor velen een deuropener is geweest en een stimulerende rol had met hun Cryptic organisatie en hiermee bijvoorbeeld Yello op de kaart hebben gezet. Is het niet veel interessanter om groepen die dergelijke functies vervullen binnen een muziekklimaat in ons land te stimuleren met die 10.000 euro, in plaats van dit bedrag bij te schrijven op de bankrekening van zo'n Armin van Buuren? Kun je altijd nog een extra prijs uitreiken aan de best exporterende of renderende Nederlandse acts. Maar dat kan wel zonder geldbedrag natuurlijk, want geld hebben dergelijke professionele muzikanten/DJ's genoeg, anders hadden ze die prijs niet gekregen. Geef ze hooguit een onkostenvergoeding voor het versturen van een email vanuit een ver land of een vliegtuig en wens hen een behouden vlucht.