Clash, zonder gekkigheid de grootste danceparty van het Noorden, was overdonderend. Nadat je door de deur was, langs de dranghekken - die er normaal nooit zijn - voorbij de tientallen beveiligingsbeambtes (in totaal 43) die ieders tas overhoop halen en je fouilleren in hun zoektocht naar smokkelwaar kom je de omgetoverde foyer van De Oosterpoort binnen. Door alles wat er dan al te zien is raak je onmiddellijk gedesoriënteerd, een gevoel wat lang aanhield. Echt de hele Oosterpoort met al haar zalen en ruimtes waar met gemak drieduizend mensen in passen was in gebruik en barstte uit haar voegen: Clash was uitverkocht. Het was lastig navigeren door deze doolhof, maar als je gewoon op het geluid van toffe muziek afging zat je meestal goed. Er waren teveel acts om hier op te noemen, dus bij deze een selectie. Hypnotic Brass Ensemble sloeg bij het publiek als een bom. Zeven trompet of tuba-spelers die eruit zagen als hiphoppers die een kruissing tussen ska, Braziliaanse pop en onvervalste feestmuziek maakten wisten een echte "feel good"-sfeer neer te zetten. Krazy Baldhead: trommelvlies verscheurende beats en leipe bliepgeluidjes. Hierop dansen leidde onvermijdelijk tot het maken van freaky vloeiende bewegingen. De zaal was merkbaar voller en minder duster dan tijdens het optreden van Planningtorock, een Engelse dame die alleen op het podium in een wit kostuum stond te zingen terwijl achter haar op een groot videoscherm de meest excentrieke dingen werden geprojecteerd en keiharde techno uit de speakers knalde. Onze eigen Groningse Noisia liet niemand onberoerd met hun loodzware techno set met Drum & Bass invloeden. Herhaaldelijk kwam een lyrisch intermezzo tussendoor om het geheel compleet te maken. In de marathonzaal speelde ondermeer Adept, een eveneens Groningse band die met keyboards, gitaren, bekkens en twee zangers op het podium met veel energie live dancemuziek maakten. Het publiek dat in grote getale was aangetrokken lustte er wel pap van. Mr. Oizo, bekend van de top 40 hit "Flat Beat" draaide een chaotische set gevuld met samples die een bijzonder, grappig of apart karakter hadden. Af en toe werd er een bekend dance- of popliedje erdoor heen gemixt, ondersteund door het geweld van moddervette technobeats. De grote zaal, met een capaciteit van waarschijnlijk 1000 personen of meer, was tot de nok toe gevuld en waanzinnig aangekleed. Je zag o.a. enorme roterende tandwielen en een gigantische kegel aan het dertig meter hoge plafond hangen waarop aan de onderkant videobeelden te zien waren. Een echte blikvanger. In deze setting hebben DJ's Collabs, Joris Voorn en Jeff Mills de dansende en springende mensenmassa die vanaf de tribune veel weg had van een golvende zee compleet in extase gebracht. Rondom Jeff Mills was er onder de bezoekers een bepaalde buzz, heel passend voor de hoofdact. Zijn set was een vrij lichte technoset met een constante stroom aan uiterst dansbare ritmes. Het knalde niet de boxen uit, het vloeide als water. Behalve een uitpuilende muziekprogrammering met ruim twintig acts waren er allerlei interactieve theaterinstallaties her en der door de Oosterpoort gesprokkeld. Als je bedenkt dat Clash officieel het eindfeest is van het theaterfestival Jonge Harten, dat 24 november van start ging, is al deze kunst wat beter te plaatsen. Hoe dan ook zorgde het door zijn absurdistische en af en toe futuristische karakter ervoor dat de sfeer van het dance-spektakel extra werd aangekleed, wat net het verschil maakte. Deze derde editie van Clash was een spetterend evenement, en zal als het volgend jaar weer voorbij komt op een warm onthaal kunnen rekenen.