De band zette een uitstekende set neer. In ruim drie kwartier lieten ze horen dat uiterlijk maar schijn is. Want waar je zou denken dat deze mannen een rockbandje zouden vormen, laten zij je horen dat ze wel degelijk echte punkers zijn. Ze omschrijven hun muziek als rock-’n-roll op 78 toeren, maar vergis je niet. De muziek die ze laten horen is snelle punk, die zo uit een vroeger tijdperk gegrepen lijkt. Je zou het kunnen omschrijven als korte-afstands-punk, omdat de muziek te snel is om met veel ruimte te kunnen moshen. Ze hebben zowel Engels- als Nederlandstalige nummers in het repertoire. Deze mannen verdienen een volle zaal en de echte moshers onder ons zullen bij Gate Crashers volledig aan hun trekken komen. Hoewel de bovenzaal van Simplon aardig vol stond, leek het of het publiek toch een beetje bang was voor de band. Voor het podium was er een grote lege plek en het gehele aanwezige publiek stond langs de randen geplakt. De band leek dit niet zo erg te vinden, speelde er gewoon op los en maakte er zowel op het podium als bij de bar een feestje van. Bij Gate Crashers draait het allemaal om lol hebben in wat je doet. En deze formule blijkt effectief te zijn, want ze bestaan al een aantal jaren. Oefenen doen ze elke week in een schuur tussen het hooi, vertelden ze, want “dat klinkt lekker”. Er liggen plannen om over een paar maanden een cd op te nemen, maar met een band waar alles om de lol draait weet je het nooit zeker. Na Gate Crashers speelde Retardead een nogal chaotische mix van rock-’n-roll, hardcore punk en ballads. Er zaten wel een aantal lekkere nummers tussen. De geplande afsluiter van de avond had helaas afgezegd, en daarom was Sign Of Life als vervanging geregeld. Een paar jonge jongens uit Twente, die samen een goede show kunnen neerzetten. Het probleem was alleen dat hun muziek niet helemaal in de smaak viel bij de bezoekers, zodat de zaal al snel een verlaten indruk maakte. Terwijl Sign of Life juist punkrock voor een breed publiek maakt.