Met een herfstig gekleurd grasveldje op de achtergrond komt de band het podium op. Net als de vorige keer keurig in het pak. Zes man sterk, kruipen ze achter hun instrumenten. Het opbouwen moet passen en meten geweest zijn, maar het is gelukt. Vanaf het moment dat Thomas’ stem klinkt, is alles loepzuiver. Zijn stembanden moeten van elastiek zijn. Het gemak waarmee hij zingt doet denken aan Jeff Buckley. En in de verte hoor ik ook een oude soulzanger. Al snel blijkt dat dit optreden niet in het teken van de nieuwe plaat staat. Weinig onbekende nummers komen voorbij. Er wordt veel geput uit het werk van de drie eerdere studioalbums: That Great October Sound, Stray Dogs en One Day You’ll Dance For Me New York City. Daar is helemaal niks mis mee. Het publiek herkent veel en er wordt meer meegezongen dan op voorhand te verwachten was. Hier en daar wordt dat te ver doorgetrokken. Wanneer Dybdahl gaat vragen om een meezingend publiek, bekruipt mij het gevoel dat ik naar een goed geoliede coverband sta te kijken. Hiermee doet hij zichzelf tekort. De liedjes hebben vaak een melancholieke lading. Toch gaat dat niet vervelen en wordt het niet te zoetsappig; een gevaar dat wel constant op de loer ligt. Zo tackelt Dybdahl behendig alle mogelijke problemen en manoeuvreert hij zich door de setlist. Waar het op de drie eerder genoemde platen zoeken is naar iets meer tempo, schudt de zanger er vanavond zomaar een paar rockabilly aandoende nummers uit. Met speels gemak komt hij hier mee weg. De zaal swingt, Thomas en zijn band genieten en achtergrondzangeres Silje Salomonsen gebruikt een leeg Grolsch-flesje als percussie-instrument. Het enige smetje op een verder prima optreden is de korte duur. Binnen een uur wordt het podium verlaten. Gelukkig wordt dit ruimschoots goedgemaakt. In de toegift wordt een fantastische versie van het nummer Adelaide ten gehore gebracht. Thomas op akoestische gitaar, in samenzang met Salomonsen. Kippenvel. Nagenietend van een van de betere zangers van dit moment, ga ik op zoek naar de nieuwe plaat. De band neemt zelf plaats achter de merchandising. Maar alles wat je daar ook kan vinden, geen nieuwe plaat. Mij wordt uitgelegd dat het album in Noorwegen al uit is, maar dat we hier nog moeten wachten tot maart of april. Er is dus weer iets om naar uit te kijken.