Bert Dondorff is in oktober drie jaar programmeur van de Bredase popzaal Mezz en werd uitgeroepen tot beste programmeur van 2005. Vorige week was hij te gast in Ziel en Zaligheid en sprak hij met Ron van der Sterren over zijn loopbaan. Die begon al op de lagere school in Groningen, waar hij vandaan komt. “De directeur, hoofd van de school heette dat toen nog, had een koor voor kinderen uit de vijfde en zesde klas. Dat heette de Mormels en daar ging het heel goed mee. We hebben een plaatje opgenomen met Rob de Nijs. Heel spannend allemaal.” Dondorffs ouders draaiden nauwelijks platen, vertelt hij. Zijn eerste aanraking met popmuziek kwam van het album Low van David Bowie, dat hij van zijn drie jaar oudere zus leende. “Maar mijn zus was ook niet echt een muziekliefhebber. Ik heb David Bowie via haar ontdekt, maar ze was verder met heel andere dingen bezig.” Dondorff had het idee iets te willen doen in de cultuur, maar heeft toch gestudeerd op de Pedagogische Academie in Groningen. “Ik ben altijd opgevoed met het idee dat ik een vak moest leren, dus heb ik een exact pakket gekozen. Toen ben ik naar de PA gegaan omdat op de open dag enorm de nadruk werd gelegd op multimedia. Ze hadden een idioot grote controlekamer, dat leek me wel wat.” De Groninger begint zich op de Academie toch te interesseren voor de psychologie. Hij verhuist naar Utrecht om te gaan werken op een school voor moeilijk opvoedbare kinderen. “Ik was begin twintig, in een nieuwe stad, dus ik ging kijken wat ik naast mijn werk kon doen. Ik woonde aan de Oude Gracht, dus ik heb me bij de overkant bij Tivoli aangemeld als vrijwilliger. Daar ben ik toen begonnen achter de bar.” In de muziek is Dondorff niet meer verder gegaan. “Ik was wel heel fervent festivalbezoeker en ik ging veel naar bandjes kijken. En ik heb nog een elektrische gitaar thuis staan, maar ik heb niet het geduld en de discipline om iedere dag uren te gaan oefenen. Dat heb ik kennelijk niet in me zitten.” Via een omweg langs de kleine Groningse club Simplon komt Dondorff terecht bij Mezz in Breda. Over zijn huidige werk als programmeur zegt hij dat het helpt om een brede smaak te hebben. “Ik ben echt nergens heel erg diep in, maar ik ben wel heel breed in dingen die ik leuk vind. Als programmeur moet je niet alleen op je smaak programmeren, je moet de zaal ook vol krijgen.” Dat geldt volgens Dondorff zeker zo in de Brabantse stad waar hij nu werkt. “Breda is maar een relatief kleine stad met een vrij eenzijdige bevolkingssamenstelling, dus je moet rekening houden met wat het publiek wil. Wat niet betekent dat je niet spannend kunt programmeren. Maar de stad moet zien dat die popzaal daar voor hen staat, als culturele instelling. En iedere club heeft dat wel, je moet steeds meer je publiek kennen.” Luister verder naar het hele gesprek tussen Bert Dondorff en Ron van der Sterren, waarin de programmeur verder vertelt over zijn jeugd, zijn tijd bij Tivoli en Simplon en zijn uitverkiezing tot beste programmeur van 2005.