Om meteen maar even met de deur in huis te vallen… ik hou niet van metal. Niet van de muziek en ook niet van de levensstijl. Pogoën, crowdsurfen of zelfs skanken: allemaal leuk, maar headbangen vind ik maar onzinnig showen van je lange haar. Maar deze persoonlijke voorkeur staat een recensie natuurlijk niet in de weg. De Oosterpoort heeft vier podia en één expositieruimte ingericht. De kleine en de grote zaal worden natuurlijk gebruikt, daarnaast is de kelder beschikbaar gesteld aan kleine regionale bands en zingen beschonken metalheads samen met de punkrock/heavy metal karaokeband in de foyer van de grote zaal. De expositieruimte is volgehangen met zogenaamde metalkunst. Het duidelijkste voorbeeld daarvan is een meisje dat op de kop hangt, met doorgesneden polsen. De rest van de kunstwerken roept weinig associaties op met metal. Maar we komen natuurlijk voor de muziek, en daaraan is geen gebrek. Zo speelt als een van de eerste bands Methusalem zijn stoere metal in de kleine zaal. De voet van de gitarist lijkt niet van zijn effectbakken weg te slaan en dit beschrijft hun muziek ook wel een beetje. Stoer, hard en vet. Dan naar de allereerste Groningse band, Winter Of Sin. Zij spelen stevige deathmetal, niet geschikt voor gevoelige oren. De grunts blazen je van de sokken en de gitaarriffs zijn bijna te snel en te hard. Als ik zeg dat de bas en gitaar allebei bloedrood zijn, typeert dit de muziekstijl misschien nog wel het beste. In de grote zaal speelt Textures. De winnaars van een Essent Award doen waarvoor ze gevraagd zijn. Ze spelen strakke, pompende en grootse metal, waarbij een belangrijke rol is weggelegd voor de drummer, die de muziek net dat beetje extra power geeft. Dat ze een van de grootste namen zijn op dit festival, is te zien. De zaal staat helemaal vol en dat is ook niet gek. Het is een steengoed optreden! Dan snel naar een andere Groningse band: Expulsion, dat op deze site al een uitstekende recensie kreeg voor zijn mini-cd The Mass Insanity. Als het optreden lijkt op deze mini-cd, is dit zeer begrijpelijk. Ze spelen namelijk ook ongelofelijk goed. Harde, snelle, opgefokte thrashmetal, die soms doet denken aan System Of A Down. Jammer genoeg staat de kleine zaal hier niet zo vol. In de kelder speelt een andere Groningse band, recht van het platteland: Elexorien. Zij spelen Keltisch getinte gothic metal. Ze zouden het nog niet eens zo slecht doen op TMF en MTV, ware het niet dat ze eigenlijk net een beetje te hard en te fel zijn voor het gemiddelde gothic meisje. In de kleine zaal speelt de Friese band MYGIRLFRIENDISMYWEAPON. Met één gitarist, één drummer en één zanger weten ze een erg vol en hard geluid te creëren. Dit geluid is trouwens wel wat harder en agressiever dan op de demo, maar dat mag de pret niet drukken. Ze spelen een heel behoorlijke set. Alleen jammer dat Darkane in de grote zaal het grootste deel van het publiek wegkaapt. Ik ben daar één van. Na een klein halfuur ga ik de tweede helft van Darkane meepikken. Deze Zweden vormen echter geen concurrent voor MYGIRLFRIENDISMYWEAPON. Ze spelen ouderwetse en weinig bijzondere thrashmetal waar verder weinig woorden aan vuil gemaakt hoeven te worden. Na een minuut of tien bij het nogal fantasieloze Escadron – uit Friesland - te hebben gestaan, moeten we weer verder naar de volgende Groningse band, Massive Assault. Deze lieden spelen goede en agressieve hardcore die wild in het rond stuitert. Jammer genoeg wordt hun optreden overlapt door dat van toch wel de grootste naam op deze editie van Noordschok: Gorefest. Die band vormt, samen met Textures, het hoogtepunt van het festival. Ze spelen hun thrash/deathmetal ongehoord strak en zo klein als de zanger is, zo groot en vet zijn de grunts die uit zijn keel komen. Armen over elkaar en het hoofd een klein beetje schuin staat een man van de EHBO (rond de 60) te kijken naar dit spektakel. Het zal nou niet echt zijn muziek zijn, maar echt gekweld kijkt hij er ook niet bij. Hij vindt het allemaal wel best. Hierna nog even een klein stukje van Taste Of Insanity meepikken dat, voor zover mogelijk bij thrash, frisse riffs op de zaal afvuurt. In de kelder speelt ondertussen The Architect. Dit is een goede hardcore band die ook aardig wat publiek weet te trekken. Aan het eind van het festival voel ik me net de EHBO-man. Een buitenstaander die niet zoveel begrijpt van het hele, harde gebeuren. Maar ach, wat maakt het uit. Toch nog een paar erg goede bands gezien en de sfeer die hing op het festival was ook erg goed. Geen opstootjes of rellen, gewoon gezelligheid zoals je die ook tegenkomt op een popfestival. Op de terugweg wordt ik in de trein nog getrakteerd op een exclusief optreden van een aantal dronken FC Groningen-fans. Groningen heeft gewonnen, dus schallen klassiekers als Alle Tukkers Zijn Homo’s en The Green-White Army door de trein. Prachtig…