Geslaagd Bevrijdingsfestival 2005

Festival bood meer diversiteit, met behoud van kwaliteit

Marlon Penninkhof, ,

Echt zonnig werd het niet, maar ook de gevreesde hoosbuien bleven uit in het Stadspark, waar afgelopen donderdag enkele tienduizenden het 60-jarig jubileum van de bevrijding vierden. Dit jaar met meer Groninger inbreng sinds lange tijd, op een apart podium. 3voor12|Groningen keek en luisterde.

Festival bood meer diversiteit, met behoud van kwaliteit

Als het festival op de drafbaan nog niet eens begonnen is, loopt de Concourslaan al aardig vol met bezoekers. Tegen 13:00u wordt er op sommige podia nog gesoundcheckt, terwijl Planet Orange aanstalte maakt te beginnen. De Groninger formatie bewees eens te meer een prima festivalband te zijn, door de eigenzinnige rootsmuziek met erg veel verve te brengen. Tegen het einde van de energieke set is de zon lichtjes doorgebroken en het veld binnen de drafbaan al aardig volgelopen. De band presenteerde de nieuwe Platex-single ‘Ma Belle’ dan ook voor een opgewekte menigte. Groverpop boekte alweer een succesje door een eigen podium binnen te slepen op deze editie van het bevrijdingsfestival, die gevuld werd met Local Heroes. De funkband Dirty Love Letters trapte af op het podium, waarbij de menigte zich wederom vergrootte. Het was even afwachten of er genoeg animo zou zijn voor het podium, maar het goede weer en de geliktheid van de funk van Dirty Love Letters zorgden meteen voor een goede opkomst. Dezelfde geliktheid was zowel het grootste plus- als minpunt aan de show van Dirty Love Letters, die zich geen moment begaven buiten de grenzen van hun genre maar het daarbinnen wel erg goed deden. Hiphop werd goed vertegenwoordigd op 5 mei. Op kleine schaal kon men rappers bezig zien op het minipodium van Kunstbende, waar onder andere Skillz Attack stonden. Ook Groverpop programmeerde ‘Before the Fame’ acts Mass of Critics en De Alliantie. Laatstgenoemde stond al op de laatste Groverpop sampler en bracht met Mass of Critics een onderhoudend half uurtje hiphop, die toch moeilijk paste in het voor de rest meer rockende programma van het Local Heroes Stage. Op de Drafbaan deden Gabriel Rios en Beef uiterst degelijk hun ding, waarbij Beef voor het eerst zorgde voor een ware feestsfeer, ook al waren de eerste druppels reeds gevallen. De show van Beef teerde echter teveel op covers en (sterke) hits en niet op het materiaal van het nieuwe album ‘Last Rudy Standing’. Op het Local Heroes podium mocht het kwartet UNE aantreden, Lang niet zo overtuigend als onlangs in de Kelderbar zette UNE haar set neer in het Stadspark. Het geluid was in tegenstelling tot bij andere acts niet goed in orde en de natuurlijke rammel in de ‘arty’ muziek van UNE werd teveel doorgedreven, waardoor het geheel onsamenhangend overkwam. Een compactere opzet zou de kracht van de popliedjes ten goede komen. Wie meer overtuigden op hetzelfde podium, waren de pretpunkers van My Sister Harold, die inderdaad met het nodige plezier op het podium stonden, zonder zichzelf erin te verliezen, want de band was vooral door het drumwerk van Henk-Jan Berkhof oerdegelijk. Black Belt Johnson was vooral kneiterhard, wat hoort bij de compromisloze rock’n’roll die ze speelden. Bettie Serveert viel op het laatste moment in voor de door griep gevelde Jasper Steverlinck, maar greep deze kans niet aan om te vlammen. De set kwam vrij futloos over, nadat het publiek was warm gemaakt met de aankondiging: “Volgens kenners het beste album ooit.” De Fries/Groningse formatie Mullhouse had de eer het Local Heroes stage af te sluiten en deed dit prima. Het speelse, avontuurlijke karakter van de popliedjes zorgden voor een aangenaam laatste half uur op het Groverpodium. Het gedoseerde gitaarwerk doet soms erg retro aan en Mullhouse lijkt meester te zijn in het creëren van een spanningsboog. De band geeft evenals Planet Orange een single uit bij Platex Records, hoewel Mullhouse deze nog moet opnemen. Op het grote podium zorgden Cheb Balowski (met niet minder dan tien man op het podium!) en vooral hiphoppers De La Soul voor een zeer geslaagd einde van het Bevrijdingsfestival. Natuurlijk gingen monsterhits van weleer ‘Me, myself and I’ en ‘Ring, ring, ring (ha ha hey)’ er bij het toegestroomde publiek in als koek en was het zowaar hiphop dat de klok sloeg in het Stadspark, waar de regen gelukkig nooit een spelbreker werd. Het Bevrijdingsfestival van 2005 was erg divers, zonder in te boeten aan kwaliteit. De Groninger acts waren goed vertegenwoordigd en de organisatie doet er goed aan als initiatieven als een podium voor lokaal talent ondersteund blijven worden.