De heren en dame van UNE (ja, het moet met hoofdletters) zetten zichzelf in de lente van vorig jaar in één keer op de Groninger popkaart door de landelijke finale van Kunstbende in het Utrechtse Vredenburg te behalen,. Een belofte voor de scene, zo vond menig liefhebber. In hetzelfde jaar liep het in de verloren voorronde van de Groninger Popprijs goed mis. De frontman had z’n favoriete gitaar achtergelaten in de trein en de band ondervond hier hoorbaar hinder van. De vier mochten afgelopen zaterdag in Vera bewijzen dat dit soort incidenten spaarzaam zijn. Dat de band vaak het etiket ‘Excelsior-bandje’ krijgt opgeplakt, is na een paar nummers al duidelijk. UNE opent met een uiterst breekbaar popliedje en laat de boel vervolgens weer vrolijk rammelen. Zanger/gitarist Gerrit van der Scheer heeft geen enkele moeite om innemende zang af te wisselen met luid geschreeuw en gitaargejank. Het puur gitaargeoriënteerde deel van de set doet inderdaad denken aan Excelsior-aanwinst LPG, dus het etiketje staat er terecht op. De muziek van UNE mag gerust erg origineel worden genoemd. Het label ‘pop’ doet misschien anders vermoeden, maar er wordt veel meegepikt, van stonerrock tot aan electro. Waar de vier het ene moment nog bonkende beats produceren, soms neigend naar disco, dan weer naar house, zo zijn ze het volgende moment muisstil en hoor je alleen een meerstemmig stuk. Er werd getracht de toeschouwer tussen vele muzikale indrukken heen en weer te slingeren en het lukte de jonge honden van UNE erg aardig. Het grootste minpunt aan de show van UNE is dat de band soms te ver uit de bocht schoot met het laten rammelen van de muziek. De strakheid ontbrak soms en de meerstemmige zang komt in de volle Kelderbar niet altijd even zuiver over, maar de gemeendheid is er, evenals de eigenheid. Zo waren er nog wel meer fouten te bespeuren in het spel van de muzikanten, maar het paste wel bij het karakter van de meeste nummers, waarvan de structuur soms onduidelijk is, maar de spanningsboog des te groter. UNE laat zich dan ook luisteren zoals een gelaagde roman zich laat lezen. Met wat meer balans en zekerheid op het podium is het wachten op het nieuwste Groninger popfenomeen.