Popprijsfinalist Yeren gooit het op het mystieke

‘De Yeren is nog nooit gevonden’

Jeroen de Boer, ,

Yeren is een van de finalisten van de Groninger Popprijs 2005. Een gesprek met Bert Moltmaker en Freek Potman, zanger-gitarist en zanger-drummer van dit Groningse viertal.

‘De Yeren is nog nooit gevonden’

"Ik denk niet dat we winnen. Het is veel te broos", zegt Bert Moltmaker gaandeweg het gesprek op het terras van De Brasserie. Het is zondagmiddag en 3voor12|Groningen heeft een gesprek met twee leden van Yeren. De band won de voorronde van de Groninger Popprijs in Veendam en staat 24 juni aanstaande in de finale in Simplon. "Ik denk daarom dat we juist wel een kans maken", spreekt Freek Potman hem tegen. De twee, dit naast respectievelijk gitarist en drummer beide ook leadzanger van de band zijn, staan garant voor het merendeel van het repertoire van Yeren. Hoewel sterk geworteld in de muziek van bands als Radiohead, Pearl Jam, Counting Crows en Coldplay, staat het geluid van het viertal behoorlijk op zichzelf dankzij de sterke samenzang van Bert en Freek. Naast het sterke punt is dat volgens hen echter ook de grootste zwakte, in ieder geval voor de buitenwacht. "De ene keer vindt men ons fantastisch, de andere keer niets", aldus Bert, daarmee doelend op twee juryverslagen van de Popprijs. Vorig jaar strandde de band in een van de voorrondes en liet de jury zich vooral kritisch uit over de zangpartijen. Dit jaar was er echter niets dan lof. Na een bezettingswisseling – er kwam een nieuwe gitarist, tevens de broer van Freek – kreeg Yeren meer een rockgeluid, maar dat veranderde weinig aan de intentie van de muziek. "We gooien het op het mystieke", zegt Bert, waarmee hij de bandnaam in verband brengt met een typering van Yerens muziek. "De naam werd bedacht door onze vorige gitarist. We wilden eerst Low heten, maar er bestond al een band met die naam. Toen kwam hij met Yeren. 'Wat? Is dat een woord?', reageerden wij. Het bleek de naam te zijn van de Chinese Yeti. De Yeren is nog nooit gevonden." De muziek typeert zich door het overwegend midtempo grooves en een sterke dynamiek. Yeren beroept zich als zoveel andere bandjes op 'de kracht van het liedje', maar waar veel medestrevers stranden in het produceren daarvan gaat dat Yeren prima af. De bij tijd en wijle ijzersterke refreinen van het viertal zijn emotioneel, soms op het pathetische af, maar nimmer over the top. Wellicht is dit te danken aan het gegeven dat het vocale duo eigenlijk alleen coupletten dubbelt en geen refreinen. De aandacht die daardoor automatisch uitgaat naar wát er dan gezongen wordt levert Bert wel eens problemen op. "Ik vindt het vaak moeilijk er voor te gaan staan", zegt hij, waarmee hij doelt op zowel de teksten als de band als geheel. "Zijn we wel goed genoeg, kan het niet nog beter?" Hij neemt de twijfels echter voor lief en zegt er veel voor over te hebben Yeren te laten slagen. Maar zover als zijn collega-zanger wil hij niet gaan: "We zouden eventueel onze moeder verkopen om verder te komen", aldus Freek, tevens sprekend voor zijn broer. "Ik zal er alles voor opzij zetten."