De eerste deceptie van de avond vormde het optreden van The Memory Band in het Grand Theatre. De groep begon met een doorwrocht instrumentaaltje dat deed verlangen naar meer, maar dat kwam niet. Of in ieder geval niet voortbordurend op dat eerste nummer. Tijdens de bloedsaaie tweede folksong verliet dan ook een groot deel van het publiek de zaal. The Memory Band bleek een heel gewoon folkgezelschap te zijn en bood verder geen enkele meerwaarde. Tegenvaller. Het optreden van Macaco in de Stadsschouwburg zou het gemoed vast wel wat kracht kunnen inblazen. Daar aangekomen stond het grootste deel van het instrumentarium echter overal, behalve op het podium en baadde de ruimte in een weldadig zaallicht. Naar verluidt zou de groep drie kwartier later dan gepland beginnen. Okee, nog steeds niet getreurd. Dan maar even een kijkje nemen in Academie Minerva. Ik had nu echt wel zin in iets stevigs en aldaar zou het nu-metalgezelschap Linea 77 aantreden. Niet dus. De band werd vervangen door het rocktrio One Dimensional Man. Nu weet ik uit eigen ervaring dat spelen in de betonnen centrale hal van Minerva een zware opgave is, maar dit drietal bakte er zelfs met dat gegeven in het achterhoofd bar en bar weinig van. De groep kwam ongeïnspireerd over en had het duidelijk niet naar haar zin. Of het uitkleden van de drummer een lange neus naar de wie dan ook was weet ik niet, maar toevoegen aan de act deed het harige vadsige lijf niets. De op Led Zeppelin gestoelde gitaarrock was hard en bloedeloos. Een citaat van Zeppelin-klassieker Dazed and Confused in het voorlaatste nummer sprak echter wel tot de verbeelding. Zou het nog wel goed komen vanavond? Maar weer richting het Grand Theatre waar Gravenhurst zou optreden. Het gegeven van een folkzanger die zijn materiaal uitbrengt op één van 's werelds meest gerenomeerde elektronikalabels lokte echter meer geïnteresseerden naar de knusse bovenzaal. Resultaat: geen toegang meer. Hmm, toen wist ik het even niet meer: een biertje drinken en wachten totdat het concert van The Bleeder Group in de Muziekschool zou beginnen? Of maar even een kijkje nemen in De Spieghel, omdat dat zo mooi op de route ligt. Deze impulsieve laatste gedachte bleek de sterkste en gelukkig maar, want het optreden van het trio Jackman bleek de verrassing van de avond te zijn. Zanger Pal Jackman, aangevuld met een drummer/percussionist en een contrabassist waarbij je een gestoorde professor met een Duits accent verwacht, bracht liedjes met vreemde wendingen en een prettig improvisatie-element. De hoekige akoestische gitaarpartijen deden af en toe denken zo'n andere prettig gestoorde singer/songwriter als Eugene Chadbourne. Leuk! Hierna volgens schema op naar de Muziekschool, alwaar de Deense Bleeder Group een optreden zou verzorgen. Het beeld vooraf deed al veel vermoeden: drie speakerkabinetten van twee meter hoog, een tafel met elektronika en een uitgebreide percussiebatterij. Het viel echter een beetje tegen. De band, voorzien van vier gitaristen en in totaal negen leden tellend, bracht gitaarnoise die zo snoeihard was dat horen en zien je verging. Jammer, want door alle herrie heen waren best aardige lijnen te ontwaren. Dat de foto's van Atze de Vrieze de naam beeper group droegen was wellicht niet eens heel abusievelijk. Benjamin B. zou om 00.00 een presentatie geven van hun nieuwe videoclip en had daarvoor Café Koster gekozen. Een slechtere locatie om een projectie te vertonen kan je je echter nauwelijks voorstellen, zeker als de kroeg ook nog eens barstensvol zit. Twintig minuten voor aanvang kon ik halverwege de kroeg komen en ongeveer eenderde van het podium en het beeldscherm op m'n netvlies krijgen. Toen ik me om 00.05 echt een haring in een ton voelde (van deurbeleid was niet echt sprake) en de band nog niet begonnen was, ben ik met veel moeite weer naar buiten gevlucht. Het was gewoonweg niet te doen. Jammer. De laatste act van de avond was het Dexter Jones Circus Orchestra. Dit Zweedse rockgezelschap bracht in Mutua Fides op Black Sabbath-leest geschoeide gitaarrock en niet meer dan dat. Enige verrassing was ver te zoeken, maar dat gold, Jackman daargelaten, eigenlijk voor de gehele tweede dag. Ik mag hopen dat het aan mijn programma-samenstelling lag.