Eurosonic dag 1: Von Spar en The Subways rocken hard

The Go! Team valt tegen, maar is vermakelijk

Bert Platzer, ,

Het Eurosonic-Noorderslag circus trapte donderdagavond met een dikke vijftig bands af. Met toppers, tegenvallers, afknappers en een melige uitsmijter die het afstudeerproject van twee kunstacademiestudenten had kunnen zijn.

The Go! Team valt tegen, maar is vermakelijk

Grote Markt vol cabins, stad vol radio- en verbindingswagens, straten vol mensen met polsbandjes of pasjes, honderden schouders behangen met identieke tassen en rijen voor deuren. En veel bands natuurlijk, meer dan vijftig op deze donderdagavond. En daarvan is een aanzienlijk deel Frans, negen om precies te zijn. Elk jaar wordt op Eurosonic een bepaald land of gebied extra in de spotlight gezet. Was dat vorig jaar Scandinavië, dit jaar wordt onder de titel ‘Focus on France’ extra aandacht voor Franse bands gevraagd. Focus on France dus. Het Franse CQMD speelt weliswaar een degelijke en dampende bak funk in een soort fanfare-opstelling, maar het weinig spannende karakter daarvan resulteert in een vroege aftocht. Ook het Franse Bikini Machine kan in Simplon geen potten breken. Met gitaren, bas, drums, toetsen en een bult elektronica produceren de heren een op de sixties geënte electrovariant. De electro van onze oosterburen slaat beter aan. Sterker nog, het eerste hoogtepunt van de avond krijgen we al om acht uur voorgeschoteld. Von Spar heeft een dikke boom uitgezocht om planken van te zagen en gaat derhalve schuil achter veiligheidsbrillen en gehuld in olie-opruim-overalls. Met de ruwe stookolie die ze van het podium schrapen wordt de staccato en Germaans marcherende electropunkmachine doorgesmeerd. Ook de ronkende gitaren worden effectief als smeermiddel ingezet, terwijl de basgitaar en de beats puntig op het borstbeen boksen. De mix van elektronica en vrolijke pop van The Go! Team valt live een beetje tegen. De zangeres-rapper is een vrolijke spring in ‘t veld, maar zou haar raps wat beter moeten doseren. Ook is het jammer dat de samples en scratches niet door een DJ worden geproduceerd, maar uit een doosje komen. Ondanks het feit dat de zangeres tijdens de laatste twee nummers van het optreden zichtbaar en hoorbaar haar stem kwijtraakt, maakt The Go! Team er wel een vrolijke boel van. Nee, dan The Subways. In Vera speelt dit trio met zijn dynamische en onstuimige rockliedjes vol rauwe energie en vette fuzz-riffs de zaal eenvoudig plat. Naast hoogtepunten zijn er ook rustpunten te noteren. Want als de welbekende Motorhead-op-een-bakbrommer-rockers van The Kickers weinig aanstalten maken aan hun optreden te beginnen, ga je verder kijken. In de kelder van Het Newscafe heeft het Iers-Britse duo Bird een intiem samenzijn voor ogen. De zangeres begeleidt zich op een cello, de gitarist vult het geheel akoestische aan. De verstilde liederen krijgen door de cello wat meer zeggingskracht dan bij de gemiddelde singer-songwriter en worden enthousiast onthaald door een geboeid publiek. Helaas wordt het optreden overstemd door een minstens even grote groep bezoekers die het optreden heeft uitgekozen als borreluur. Meer sferische klanken kan de welwillende bezoeker in Huize Maas bij het Noorse Helldorado horen. Deze Noorse Americana met een enge naam is een mengeling van Chris Isaak, Madrugada en The Shadows. Nou heeft de zanger-gitarist ook wel een beetje een gemene kop. Samen met de andere gitarist van het stel heeft hij het jaren vijftig rock-‘n-roll stijltje bijzonder goed gaande. De glimmende vetkuiven kunnen echter niet verhullen dat na een paar nummers de eentonigheid toeslaat. Met name de zanglijnen zijn wat eenvormig. Een ander tweetal dat qua uiterlijk het rock-‘n-roll stijltje – zij het de beat-variant ervan – uitstekend op orde heeft, is het Russische Messer Chups. Op een scherm worden fragmenten van films en detectiveseries uit de jaren zestig getoond, terwijl de sixtiesdrumbeats die zijn opgeleukt met samples, uit een doosje rollen. De gitarist en bassiste lijken zo uit de filmfragmenten weggelopen en spelen onbewogen hun Shadows-achtige instrumentals. Ze lijken zich nauwelijks bewust van de aanwezigheid van het publiek of elkaar. Alleen de bassiste blikt sporadisch het publiek in met iets wat een mengeling van wantrouwen en irritatie lijkt. ‘Lichtelijk bizar’, wordt dit duo uit Sint Petersburg in de programmakrant terecht genoemd. Een oergezellige afsluiter van de eerste helft van Eurosonic is het wel. En zo denkt de uitpuilende en gezellig meedeinende Spieghel er ook over.