Op de laatste dag van januari komen de drie heren bijeen in Het Viadukt. Zanger/gitarist David van den Bor, goedgeluimd en druk als altijd, haalt nog snel een tweede gitaar van huis en plugt meteen in zodra hij terug is. Het kille TL-licht gaat uit, de sfeerlampen aan. Na een paar nummers is het duidelijk: Onakentona heeft geen behoefte aan opwarmen en speelt ook na 10 jaar nog met evenveel plezier en bezieling en heeft een herkenbare sound gecreëerd in die tijd. David: “We begonnen eerst met lekker veel te jammen. Pas na een aantal jaren begonnen we wat meer te doen met liedjes. Dan heb je wat concreets, om aan te werken en aan te schaven.”. Drummer Vincent van de Bijl (aka Bijlman): “Als David weer een idee voor een nummer heeft, is het nummer er voor zo’n 70 à 80% al. In de oefenruimte vallen de stukjes uiteindelijk op z’n plaats.”. De keuze om een trio te blijven is een bewuste keuze, volgens David. “De drums zijn gewoon de basis, ik en de bas zijn de melodie. Als je met z’n drieën bent, kan je uit ieders creativiteit het maximale halen. Zodra je een tweede gitarist erbij haalt, loop je het risico dat partijen erg op elkaar gaan lijken. We willen cliché’s hoe dan ook ontwijken.” Bijlman beaamt dit: “Soms dan jammen we wat met z’n drieën, gaan we door op een bepaalde riff, net zolang totdat er iets goeds uitkomt.” Hoewel riff-geörienteerd, kunnen en willen de leden van Onakentona zich niet zo in een hokje plaatsen. “Ik luister graag naar nu-metal, dingen als Deftones en zo”, vertelt David enthousiast. De twijfelachtige blik van Bijlman verraadt al het onderlinge verschil in smaak, maar het gezamenlijke geloof in het eigen ding. Bijlman: “Ik luister ook naar veel verschillende dingen en ik vind muziek ook iets op zichzelf staands, ik kijk graag voorbij de hokjes. Door jezelf niet zo in een hokje te duwen maak je juist op eerlijke wijze muziek.” De ondefinieerbaarheid van Onakentona kent ook haar keerzijde. Zo erkennen David en Bijlman dat ze meer hadden verwacht na het behalen van de finale van de Grote Prijs: “De industrie is heel vreemd, heel gelaagd. We konden nergens een boeker vinden die ons wilde hebben en ik denk dat het komt doordat boekers bands willen hebben waar ze weinig voor hoeven te doen. Bij ons is dat niet zo. We zijn te braaf voor de krakerscene maar weer te hard voor de popscene.”. Echt klagen hierover doet Onakentona overigens niet. Daarvoor heerst er binnen de band een sfeer die zichtbaar goed is, ook met bassist André Manning, die Eric Bosma voor nog onbepaalde tijd vervangt. Manning kende weinig aanpassingsproblemen: “Ik was al geruime tijd fan en kende Bijlman al van eerdere projecten. De click was erg snel gemaakt.” De track ‘Time is over’ is de openingstrack voor de recent verschenen sampler ‘De slag van Groverpop 2005’. Bijlman: “Met onze demo Onakentona 2.0 waren we net te laat voor de eerste sampler. We vreesden een beetje dat hierop het beste al wel verzameld was en dat de tweede aan kwaliteit zou inboeten. Ik sta echter versteld van de kwaliteit van de Groninger bands op deze cd, ook dit jaar weer. Groningen mag best trots zijn op wat het in huis heeft. Het initiatief is ook goed, al moet je als band er niet alles van verwachten, want dan kom je bedrogen uit.” Over het lokale popklimaat is Bijlman ook wel te spreken, al merkt Bijlman wel een houding in de rest van het land die erg laatdunkend is naar de Groninger popscene en ook in Groningen zelf doen we ons tekort. “Op Eurosonic staan nog maar een paar Groninger bands en op Noorderslag mag je al helemaal smeken op een plekje.” Op de grote festivals ziet de drummer het aanbod verschralen, als het om lokaal talent gaat. “Er loopt genoeg rond, alleen heeft men er geen oog voor. Organiseer een festival in Amsterdam of Den Haag, en er zitten altijd wel lokale bands bij. Hier kan dit gek genoeg niet meer.”. Zelf is Onakentona net klaar met het opnemen van een nieuwe single, getiteld ‘Let’s go back’. Afgelopen week heeft David de zang gedaan, die op het laatste moment nog herschreven is. “Ik denk eerst vanuit melodieën en later pas vanuit zang,” legt David uit, “en zo krijg je van die situaties waarbij je briefjes met tekst aan het plafond heb hangen terwijl je de zang aan het opnemen bent.”. De single komt, net als Onakentona 2.0, alleen op mp3 uit, bij Platex Records. David: “Het is goed voor het opbouwen van een fanbase: ze kunnen zo gemakkelijker aan muziek komen en meteen horen of ze ’t cool vinden of niet.”. Bijlman: “Zeker nu je een cd’tje moeilijker aan de man krijgt is mp3 het beste distributiemiddel wat er is.” Het maken van een cd sluiten de heren overigens niet uit. “De vier nummers die we tot nu toe goed opgenomen hebben plus wat nieuwe nummers zouden we op een cd kunnen zetten, een Onakentona 3.0, wie weet.”, verklaart drummer Bijlman. Vooralsnog wil Onakentona gestaag de bestaande set uitbreiden en live spelen. David: “We zijn echt een liveband en we maken in de eerste plaats muziek omdat we dat zelf leuk vinden.”. Bijlman: “We beuken iedereen murw, en dat is heerlijk, toch?” --- extra info: ‘De Slag van Groverpop’ met daarop ‘Time is over’ van Onakentona ligt nu bij Plato te koop ’Let’s go back’ wordt medio februari uitgebracht op www.platexrecords.com Onakentona staat donderdag 24 februari in Simplon met Oyster en Beever Op 8 april komt er een Platex release party, met o.a. Onakentona & Saro Paradiso.