Viking metal, Nordic metal: metal uit Noorwegen is niet gewoon metal, maar Metal Uit Noorwegen. Voorprogramma Vreid kon echter overal vandaan komen en had daar misschien ook wel moeten blijven. Het allegaartje aan stijlen en elementen dat het viertal op het podium bracht was namelijk saai en uiterst voorspelbaar. Alle pogingen om een sferisch element aan hun blackmetal (want dat leek het streven) toe te voegen strandden jammerlijk. De melodielijnen en hier en daar opduikende militairistische marsjes waren uiterst voorspelbaar en van een kinderlijk niveau. En elk moedig ingelast moment van rust werd door een zompige snare en getriggerde bassdrum volledig teniet gedaan. Dynamiek en triggers, dat gaat niet samen. Een slappe cover van Sepultura’s ‘Troops of Doom’ kon het optreden ook geen oppepper geven. Voor Enslaved was er daarom veel eer te behalen en de band deed dat met overtuiging. Dit gezelschap dat al ruim tien jaar bestaat en elf albums op haar naam heeft staan kent een interessante ontwikkeling. Ooit begonnen als een blackmetalband pur sang is de groep in de loop der jaren steeds meer gaan experimenteren met elektronika en rustiger melodische passages. Op het meest recente album ‘Isa’ (2004) leidt dat zo nu en dan tot bijkans Opeth-achtige trekjes zonder hierdoor overigens een stijlkopieïst te zijn. Enslaved heeft namelijk een geheel eigen smoel. De heren tappen uit talloze metalvaatjes, maar dat leidt in het geheel niet af. Integendeel zelfs, want totaal uiteenlopende stijlelementen als blastbeats, Deep Purple-achtige riffs en ingetogen distortionloze gitaarpartijen worden verweven tot een ingenieus geheel. De bijdragen van toetsenist Tvar Bjornson waren smaakvol en effectief, wat ook gold voor zijn incidentele cleane zangpartijen. Daarnaast heeft de band in Grutle Kjellson een prima voorman die met zijn verschillende grunts, maar zeker ook met zijn passende uitstraling een extra dimensie aan de groep geeft. Enslaved putte tijdens haar show zowel uit recent als oeroud materiaal, maar ook de combinatie van ijzige songs van het eerste album ‘Frost’ (1994), zoals het met luid gejuich ontvangen ‘Hildenblut’ en de licht progressieve nummers van ‘Isa’ werkte prima. Hilarische momenten tijdens de show waren er echter ook, al kon de band zelf daar weinig aan doen. De goedbedoelde animaties die werden gebeamd op een doek achter drummer Cato Bekkevold werden namelijk te pas en te onpas afgebroken wegens een ‘overheated processor’. Nu kan je dat als een compliment aan de energieke performance van de band beschouwen, maar wanneer dan in plaats van Enslaved de namen ‘Acer’ of ‘root menu’ worden gescandeerd... Het was het enige smetje op een piekfijne show die in een notendop de ontwikkeling van een band weergaf waar de rek nog lang niet uit is. Maar de volgende keer wel een voorprogramma meenemen dat een beetje tegengas kan geven.