Maar ‘El Kift’ is gegroeid. De lijn was in Vera wel aanwezig. “Opstakels die geluk en welzijn in de weg staan worden uit de weg geruimd”, beloofde zanger Ferry Heyne. Het enige wat het publiek daarvoor volgens hem moest doen was aandachtig luisteren. De therapie zou dan zonder twijfel slagen. De middelen die De Kift ervoor inzette waren veel kleuren, kleine sketches en natuurlijk waanzinnige muziek. De groep is ongetwijfeld dé exponent van wat je het alternatieve levenslied zou kunnen noemen. Onbetwiste meezingers, maar dan ontdaan van alle obligate elementen die het normale levenslied kenmerken. “Als je een vogel koopt kijk dan of -ie geen tanden heeft, want als -ie tanden heeft is het geen vogel.” Het is een grap die al een tijdlang in de set van De Kift opgenomen is, maar die door de droogheid waarmee hij gebracht wordt leuk en waardevol blijft. Of, wat is het mooist aan een retorische vraag? Na een uitgebreide uiteenzetting van wat het is, doorspekt met talloze voorbeelden, is de conclusie dat een retorische vraag wat avontuur brengt in de manier van spreken. “‘Mathijs speelt goed bas en Pim goed gitaar’, da’s toch saai?”, zegt Ferry. “’Nee, Mathijs speelt goed bas. En speelt Pim niet goed gitaar?’. Da’s toch veel leuker?” Het tekent wat je bijna als de huiselijkheid van De Kift kan betitelen. Je zou bijna vergeten dat De Kift ook nog eens een ontzettend goede en eigengereide band is die op het Vera-podium in muzikaal opzicht een ronduit puike show neerzette. Spannende ritmes, een fijne blazerssectie en een keyboard waaruit van tijd tot tijd heerlijke analoge geluiden als het mellotron voortkwamen. Dat de band daarnaast ook nog eens gezegend is met een prima geluidsman draagt nog eens extra bij aan de totaalervaring. Acht mensen optimaal prima laten klinken dwingt op zichzelf al bijna automatisch tot luisteren. De therapie zou dus wel slagen. De Kift zette echter geheel Vera op het verkeerde been toen er ogenschijnlijk een nummer werd ingezet en er tussen de bandleden een doos bier rondging. Door de vanzelfsprekendheid waarmee het gebeurde had je totaal niet in de gaten dat er wel heel veel leden in plaats van een instrument een fles gerstenat in hun hand hadden. Pas op het moment dat zanger Frank van den Bos van zijn microfoon wegliep, maar in de zaal nog wel zijn gezang klonk werd duidelijk dat er een heuse playbackshow werd opgevoerd. Hilarisch en knap op hetzelfde moment. Een geslaagde grap die tevens de toegift van de avond inleidde. Of De Kift alle opstakels die geluk en welzijn in de weg staan inderdaad uit de weg ruimde? Nee, dat niet, maar het voorzag wel in een vrolijk avondje Vera.