Vera maakte zich donderdag op voor een avond flink rocken. Electric Eel Shock en Wasted waren namelijk ingehuurd. Dat de keuze was gevallen op Electric Eel Shock, is natuurlijk niet gek. De drie japanners hebben een reputatie opgebouwd als keiharde band. Hun laatste album, Beat Me, werd niet voor niets geproduceerd door hardrockproducer Attie Bauw, onder andere bekend van zijn werk met The Scorpions. Maar eerst is er nog het voorprogramma: Wasted. Volgens hen zijn we na een kwartier al een beter publiek dan het publiek in Rotterdam. Als ze hier tevreden mee zijn, zullen ze het echter niet echt ver schoppen. Het publiek reageert exact zoals het op elk aardig voorprogramma zou reageren. Wasted combineert het uiterlijk en het smerige van de glamrock van bands als Motley Crue met harde punk en doet dat, als gezegd, heel erg aardig. Het wordt soms misschien wat eentonig, maar geen moment slecht. ‘Ozzy lost his mind, can’t he see or is he blind?’ Onder begeleiding van Iron Man van Black Sabbath komt Electric Eel Shock het podium op. Drie Japanners die hardrock, heavy metal en punk combineren, wat een keiharde set oplevert. Vooral de drums zijn erg hard en vol. Dit komt doordat de drummer niet twee, maar vier drumstokjes hanteert. De gitarist en de bassist klinken trouwens ook behoorlijk hard. Ze laten hun instrumenten gieren met metalsolo’s. Behalve als leveranciers van het openingsnummer, wordt Black Sabbath nog vaker gebruikt. Iets minder direct misschien, maar toch is het duidelijk dat Electric Eel Shock sterk beïnvloed is door het oudere werk van Black Sabbath. Ze zijn even smerig, hard en urgent, en het geluid raast als een stoomwals over het publiek heen. Wat je hoort, is behalve hard overigens niet echt bijzonder. We hebben dit eerder gehoord bij bijvoorbeeld Peter Pan Speedrock en gezien bij elke willekeurige jaren-80 metalband. Toch blijft Electric Eel Shock aan de goede kant van de scheidslijn tussen rock en cult. Ze doen hun kunstjes zo leuk en zo grappig dat ze het publiek gemakkelijk op hun hand krijgen. Deze ‘kunstjes’ zijn nog wel een punt. Als je goed kijkt, zie je dat ze waarschijnlijk al honderd keer eerder zijn gedaan. Moet kunnen natuurlijk, maar ze schelden het publiek niet voor het eerst uit voor ‘bastards’. Dit blijkt ook als je er een recensie van een concert dat ze begin september in Tilburg gaven op naslaat. Ze beuken nog steeds met hun hoofden tegen de instrumenten en koketteren nog steeds met Ozzy en andere metalhelden. De hele show is dus te zien als één groot cultrockcliché. Maar dan wel een geweldig goede, vermakelijke en indrukwekkende. (En o ja, de drummer draagt nog steeds een sok)