Onder het mom van ‘Vrijheid delen is de kunst’ vinden op 5 mei de jaarlijkse bevrijdingsfestivals plaats. Eén van de dertien festivals wordt, zoals sinds 2001 de traditie is, gehouden op de Draf- en Renbaan in het Stadspark van Groningen. Terwijl op het muziekpodium aan de Concourslaan, die naar het festivalterrein loopt, het levenslied wordt geëerd met optredens van onder meer het 10-jarig smartlappentalentje Danny Hoekstra, Frank van Etten en Diep Triest met Bas en Joël, zullen op het grote podium bands als Beef!, Opgezwolle en De La Soul van zich doen laten spreken. “Belangrijk is voor wie het festival bedoeld is, welk publiek je wilt bereiken, wat past binnen het idee van 5 mei en wat in een stad als Groningen”, legt Peter Sikkema uit, die al sinds midden jaren ’90 programmeur is van het Groningse bevrijdingsfestival. Maar wat voor bands horen op een bevrijdingsfestival? Joey Ruchtie, die het tweede deel van het programmeursteam vormt: “Dat is moeilijk uit te leggen. Het is meer een gevoel. Laat ik het zo zeggen: een metal-act met de naam Zyklon B zou er niet kloppen. De bands die er staan dragen een positieve boodschap uit, een gevoel van vrijheid. Alle bands hebben dat bij zich.” Vrijheid en blijheid komen naar voren in de dansbare muziek van bands als het Groningse Planet Orange, het Amerikaanse Youngblood Brass Band en het Spaanse Cheb Balowski: allen met opgetogen blazers in de bezetting. Ze worden onderbroken door de serieuze noten van de androgyne hardrockers van het Britse Colour of Fire, die ook op Eurosonic stonden, en de Vlaamse Jeff Buckley-epigoon Jasper Steverlinck, ex-frontman van popband Arid. Steverlinck moest zijn concerten in maart en april nog afzeggen wegens ziekte, maar is schijnbaar net op tijd hersteld. Grote afsluiters van het festival zijn de Amerikaanse hiphop oudgedienden van De La Soul, de groep die al sinds eind jaren ’80 furore maakt. Voor het eerst sinds lange tijd is er tevens een podium voor local heroes gereserveerd. De line-up is grotendeels door stimuleringsorgaan Groverpop samengesteld. Bands als Dirty Love Letters, Mass of Critics & De Alliantie, Une, My Sister Harold, Black Belt Johnson en Mullhouse maken er hun opwachting. Ruchtie is er erg blij mee: “Ik ben heel bij dat we een podium kunnen bieden aan lokaal talent. Dat was de afgelopen jaren niet mogelijk om productionele redenen. Het is een essentieel onderdeel van het festival.” Bij Sikkema én bij Ruchtie heerst grote tevredenheid over de programmering van 2005. Ruchtie: “Absoluut. Ik heb de programma’s van vorige jaren er even bijgehaald, en dit is één van de betere edities. Ik denk dat we echt tevreden kunnen zijn. Buiten Groningen hebben verschillende mensen erg positief gereageerd.” De bands moeten het echter doen, beaamt hij. Dat niet alleen. Een sleutelrol tijdens het openluchtfestival is steevast weggelegd voor de zon. De natuurelementen willen nog weleens onder de macht van de programmeurs wegglippen.