Eenmansbedrijf Joey Ruchtie heeft het druk. Metalfestival Noordschok is net achter de rug en drie festivals zijn aanstaande: folkfestival Trad.it!, de Rhythm & Blues Night en het Bevrijdingsfestival. Ruchtie (25) verleent productie-assistentie. Hiernaast moet hij echter ook de laatste zaken als programmeur van de Vera kelderbar afronden, en bovenal niet vergeten een huis te vinden in Rotterdam. In de havenstad is hij namelijk vanaf 1 mei volwaardig programmeur van poppodium Rotown. Ruchtie stuurde pas sinds september vorig jaar de downstage van Vera aan, wat hij “helemaal te gek vond.” “Ik vond het eerlijk gezegd steeds leuker worden. Het is een te gek podium. Ik heb eens een keer tegen Peter Weening gezegd dat ik de tofste job van Vera heb. Daar was hij het natuurlijk niet mee eens. Maar je hebt een budget en de faciliteiten. Je kan er heel veel doen. De kelderbar is een kweekvijver voor talent.” Dat hij nu weggaat en Mark Hoogvliet zijn plaats in moet nemen, komt niet door de aantrekkingskracht van het geld. “Vastigheid” is een term die hij sneller gebruikt. Bovendien wegen de praktische voordelen zwaar. In Rotown programmeer je door de hele week heen, worden kaartjes verkocht (en niet slechts maandkaarten zoals voor de kelderbar), zijn bijgevolg grotere namen te boeken en heb je de beschikking over een grotere zaal. “Je kan hetzelfde doen, en meer.” De verhuizing is wel een hele overgang. Het gaat van Noorderslag en Eurosonic, Vera en De Oosterpoort naar Bazar Curieux, Motel Mozaïque, Rotown en Nighttown. Van de punk, hardcore, metal en garagerock van Vera naar de indiepop en singer-songwriter van Rotown. Je eigen muzieksmaak heeft niks uit te staan met je programmeurschap, vindt Ruchtie, maar het laatste ligt dichter bij zijn muzikale voorkeur. Uiteindelijk is hij daarentegen niks anders dan “een liefhebber van popcultuur”. Afgestuurd in Communicatie heeft hij geleerd dat “muziek de ultieme vorm van communicatie is.” Zo geniet Ruchtie evenveel van Noorderslag als de Rhythm & Blues Night, en gaat hij 100 procent voor zowel zijn werk als muziekprogrammeur als gitarist van Jimmy Barock. Met die band bracht hij kortgeleden de emorockende ep ‘We Used To Built Wings At Night’ uit. Op twee fronten zijn het dus spannende tijden. “Rotown is mijn prioriteit. Ik heb er ontzettend veel zin in. Rotown, en daar hebben we het ook over gehad in de gesprekken vooraf, is geen eindstation. Ik kan er veel leren. Het is een ideale mogelijkheid voor een nieuw ontwikkelingspunt. Ik wil er het maximale uithalen. Maar misschien gebeurt er over vijf jaar hetzelfde als nu in een andere context. Ik sta er vaak bij stil: ‘Waar ben ik nu mee bezig?’ ‘Waar ga ik naar toe?’ Ik zie dit in elkaars verlengde. Dat is belangrijk voor mij. Het was een logische stap om te nemen. En... Het lijkt me te gek om kaarten verkopen. Maar dat klinkt stom.” Ruchtie geeft hoog op van “het gezonde popklimaat” in Groningen: de internationale naam van Vera, het brede programmeren van De Oosterpoort en de uiterst zeldzame XL4 mengtafel die het muziekcentrum bezit (talloze geluidsmannen later zich er mee op de foto zetten), het alsmaar uitdijende Eurosonic, de talentvolle bandjesscene, het eeuwig positief gestemde Groningse publiek. Hij zal de stad missen. “Maar we hebben het steeds over Groningen... Ik ga naar Rotterdam.” Als programmeur van “een mooi podium” in een “progressieve stad, waar interessante dingen gebeuren” voelt hij het als “een eer” te mogen werken. Hij is trots: “Ik ben de eerste niet-Rotterdammer.”