In een constructie van buizen stonden Thomas Brinkmann en Thomas Fehlmann met hun laptopjes te knoeien en om de buizen heen kon je meekijken wat ze aan het doen waren. De enige platen die er aan te pas kwamen die avond waren vierkant afgesneden twelve inches, waarvan de binnenste groef diende voor de nodige noisy click geluidjes. DJ Foefur draaide een korte set met CD’s, en verder kwam alles uit de laptop van de Berlijnse heren. Organisator Marcel Roelofs gaf het roer grotendeels in handen van Syntax Error, de Groninger organisatie die zich bezig houdt met elektronica jongens het podium op jagen. Dat bleek een goed idee, want dance en elektronica vragen om een andere benadering dan live muziek programmeren. Het moet een feestje worden en dan moet je niet telkens gestoord worden door uitvinders die tegen het einde van de nacht nog even willen gaan onderzoeken of er ook muziek zit in een baksteen. Nee, het moet blijven grooven als je een dansvloer op gang wilt brengen. En dat lukte Thomas en Thomas, hierbij ondersteund door de passende visuals van Zafari. Het begon heel experimenteel. Thomas Brinkmann deed zijn clicks & cuts set met een heftige crescendo tegen het einde. De technoliefhebbers begonnen al driftig te springen op de vertrouwde four to the floor die op een gegeven moment even te voorschijn kwam, maar net zo snel weer verdween. Free-jazz, maar dan geen variaties op een melodisch thema, maar variaties op een beat. Toen ging Thomas Fehlmann (Palais Schaumburg, The Orb) los met zijn groovende dub house die tegen het einde steeds grimmiger en zelfs een beetje techno-rock werd. Thomas Fehlmann is met zijn sound Berlijn ten voeten uit, net als de tweede set van Thomas Brinkmann. Die had zijn nummers reeds voorgemixt en speelde ze af met het Duitse muziekprogramma Logic. Af en toe een tape delay emulatie er over en klaar is uw live-set. Een tamelijk opgewonden fan beweerde dat je kon horen dat Brinkmann over een soort hogere intelligentie moet bezitten om zulke muziek te kunnen maken. Wellicht is het best wel slim om het zo te doen inderdaad, want geen hond heeft het door. Thomas Fehlmann maakte zijn composities daarentegen wel echt live, met het programma Ableton Live, ook al zo’n prachtig programma van Duitse makelij, gemaakt door en voor muzikanten om live zo flexibel mogelijk te werken. Thomas Fehlmann had het optreden en draaien reeds opgegeven, maar door Ableton Live kreeg hij er weer zin in. Ondanks dat de zaal wel wat voller had gemogen kwam de stemming er toch in. Langzamerhand veranderde de receptie voor fijnproevers in een waar feest. Het was even Berlijn in Groningen, met twee van de belangrijkste exponenten van die invloedrijke scene over de vloer, die deden alsof ze thuis waren. Tussen de sets door stond het publiek gezellig met ze te praten en de muziek bleef grooven op diepe dub bassen waarover lustig werd geïmproviseerd met echo’s en dergelijke. Wie dacht dat je naar Berlijn moet om zoiets mee te maken, heeft het dus mis. Dat soort dingen gebeuren gewoon voor 164 betalende bezoekers in het Grand Theater te Groningen. Jammer dat de promotie niet meer gericht was op het danspubliek, dan was het een stuk voller geweest. Anderzijds: om op zo’n relaxte manier een avondje met dergelijke namen mee te maken, dat is een waar privilege.