Planet Orange laat zich niet gemakkelijk in een hokje plaatsen. Bungalow Soul noemden ze hun muziek vier jaar geleden, naar het debuutalbum. Of andersom. Anderen hielden het op een kruising van blues, circusmuziek, Captain Beefheart en Tom Waits. Nou zullen die laatste vergelijkingen wel blijven, vanwege de moeilijke muzikale plaatsbaarheid en het schorre, grommende stemgeluid van zanger Dikkie Visser. En iets van circus- en hoempamuziek heeft het ook nog steeds. Al heb je dat gauw, met instrumenten als fluit, cornet, trompet en trombone. Van blues kun je de band op hun tweede album Lollypop Barbershop in elk geval niet betichten. Wel van jazzy vibes, loungy orgeltjes, reggae- en seventiesrockinvloeden en een enkele verwijzing naar de Nina Hagen Band. Maar Planet Orange gooit het allemaal in een hoge hoed en tovert daar iets geheel eigens uit tevoorschijn. Het zijn de songschrijverskwaliteiten en de onverwachte combinaties van instrumenten, stijlen en sferen die van dit prachtig geproduceerde schijfje een juweeltje maken. Planet Orange zou in elke zaal en op elk festival in Nederland kunnen spelen, maar blijft voorlopig Groningens best bewaarde geheim.