Guru is bovendien de drijvende kracht achter twee volumes Jazzmatazz. Een fijne fusie van rap en warme grooves met grote namen op de gastenlijst. Hiermee lanceerde hij zichzelf ook buiten hip hop kringen en vraag me dan ook niet waarom de kleine zaal van de Oosterpoort maar voor een derde is gevuld. Het publiek bestaat grotendeels uit echte hip hop en een paar dozijn oudere snikkels die er inmiddels wat breder bijhangen. DJ Low Profile draait prettige plaatjes, de jongens van de breakdance zien een glimmend houten vloer, een meisje nipt aan haar appelsap en alle hartjes kloppen vol verwachting. Netjes om negen wordt de man luid aangekondigd. Nog netter is het publiek dat en masse naar voren schuift en stijf tegen het podium aansluit. Dit ziet er al een stuk gezelliger uit. En wow, daar is ‘ie dan. In levende lijve en tien keer dichterbij dan je tegenwoordig grote namen voorgeschoteld krijgt. Mijn hart slaat een paar keer over en ook in de maagstreek rommelt het wat. Dikke smile op de smoel en met mij iedereen. Dit is bijzonder. Je hoort het jezelf al vertellen aan al die suffe vrienden met hun plausibele kutsmoezen. “I am Guru from New York and raise your arms in the air if you like real hip hop!” En daar valt de eerste beat al. Diep, rond en vet tot in de randjes. Maar kijk uit en sorry, veel toffer dan dit wordt het niet. De beats blijven wel pompen, maar de show en raps komen niet meer boven die eerste indruk uit. Guru heeft zichzelf uitgeroepen tot ‘koning van de monotone rap’, maar dit mag niet verhelpen dat zijn strottenhoofd al snel last krijgt van een stijve persing. Dit wordt alleen maar erger en vanaf pak en beet de tweede helft is het een kwestie van hijgen en klemtoontjes pakken. Ik overdrijf maar een beetje. Van teksten volgen is geen sprake meer en de balans tussen muziek en rap raakt in de soep. En dan komt het natuurlijk niet meer zo lekker over. Qua show is het dertien in een dozijn hip hop bullshit. Dat is dus behoorlijk hip hop en voor wie daar van houdt, tja, die houdt daar van. Ik zie het zelf als een beperking. Het is een gedragsprotocol waarbij voor andere emoties dan stoer geen ruimte is. Dikke zonnebril, strakke bek, iedereen heel vaak laten roepen hoe wreed je bent, iets harder graag en dan het zelf nog even binnensmonds bevestigen. Binnen onze eigen Groningse hip hop kringen zijn we al een stapje verder. Ook hier nog steeds meer stoere vibes dan in de gemiddelde scene, maar er mag weer gelachen worden en zelfs voor zelfspot is ruimte. Met bijna 20 jaar ervaring en de sporen ruimschoots verdient, had ik van onze Guru een wat vrijere podiumpresentatie verwacht. Edoch. Lichtpuntjes zijn dus de beats. Deze komen grotendeels uit de geniale koker van DJ Premier, de andere helft van Gangstarr. De voor deze show meegebrachte DJ legt ze keurig neer en luchtscratcht af en toe wat mee. Overigens is hij degene die de sfeer nog even naar een hoger punt tilt. Een levendige rap over zijn eigen opkomst in de New Yorkse hip hop scene doet iedereen in spontaan gejuich uitbarsten. Samen met het gejuich bij opkomst zijn dit de energetische hoogtepunten van de show. Met een kleine slag om de arm, want ik heb iets voor het einde mijn conclusie getrokken. Weglopen bij een levende legende. Met dank aan alle blijvers natuurlijk. Respect.