Het is elf uur 's ochtends als ik aanbel bij Bert Hadders. Na anderhalve minuut klinkt er gestommel in de gang en doet een slaperig heerschap de deur open. "Ik heb m'n wekker niet gehoord", aldus Bert. Later blijkt dat hij de slaap niet kon vatten na de avond ervoor tot laat in zijn studio te hebben gewerkt. Het is wat hij doet. Muzikant, geluidsman (onder andere voor het Groningse Cochon Bleu) en beheerder van een eigen studio en muziekuitgeverij, Ouwerkerk Records. Nu is daar Platex Records bijgekomen. "Ik was sowieso al erg geïnteresseerd in die kleine labels waar een bepaalde groep mensen omheenhangt die bij elkaar speelt en nummers voor elkaar maakt", aldus Hadders, inmiddels aangekleed en voorzien van verse koffie en toast. "Platenlabelambities heb ik altijd gehad. Ik heb er ook al eerder eentje opgericht, met echte platen. Je kunt dan echter zo snel weer van voren af aan beginnen. Als iets niet verkoopt dan ben je je geld kwijt en dan houdt het gelijk al weer op." Hadders' reputatie als duizendpoot in het Groningse muziekwereldje werkt ook door in het gesprek. Anekdotes over optredens, theatertournees en opnameklussen lopen door elkaar heen vanwege het simpele feit dat alles wel iets met elkaar van doen heeft. "Ik heb altijd veel in bandjes gespeeld", vertelt hij bijvoorbeeld. "Toevallig. De gitarist waar ik ooit mee speelde (pakt een krant en vraagt 'heb je dat gelezen?') heeft een cd opgenomen met Tibetaanse volksliedjes ofzo. Hij was toen al een stuk ouder als ik. Leren jackie, een rat was het. Een dikke junk, ontzettende heavy gast. En nu ie ie helemaal.. hij heeft zelfs de Dalai Lama ontmoet! Ik wist niet wat ik las joh." Samen met Bas Mulder en Sieto Kiewiet, met wie hij in het trio Ouwerkerk speelde, zette hij een geluidsstudio op. "We hebben er ook een muziekuitgeverij bij opgericht. Het idee is alles wat je doet weer in de uitgeverij te stoppen." - Hoe bedoel je 'alles wat je doet'? "Wij hebben met z'n drieën die studio, maar we doen niet alles samen. Dat is gaandeweg gewoon steeds minder geworden. Stel ik vind jou heel goed en sleep je de studio in dan komt het resultaat in de uitgeverij, zodat, als het geld oplevert, de andere twee er ook wat aan hebben. Het geld stoppen we weer in de studio en onderhouden de boel ervan. Met het label heeft het echter niet zo heel veel te maken. The Kickers en Tiedo hebben namelijk zelf opnames aangeleverd. Die zitten daardoor niet in de uitgeverij." - En het werkt? Jullie hebben dingen in de catalogus die geld opbrengen? De bel gaat. "Hmm, de deurwaarder?", mompelt Bert. Het valt mee, het is fotografe Karen. Hij vervolgt: "Vorig jaar hebben we er Pro Tools en een G5 van gekocht, dus het werkt wel." Hij schenkt koffie in, waarbij telkens de dop van de pot valt. "Hij heeft me uit bed gebeld hoor", verontschuldigt hij zich tegenover Karen. "Maar het is bijna middag!", zegt ze. "Ja" (en hij zucht). "Toe maar, ik zeg niets." Na een tweede kop koffie en sigaret ("daarmee wil ik niet op de foto hoor!") komt hij op gang: "Vroeger maakten mensen gewoon singletjes en dat was het eigenlijk. Ik vond dat een goede vorm omdat je veel directer werkt. Er moet een single komen, volgende maand moet ie er zijn. We gaan nu schrijven, iets bedenken, opnemen, een week later ligt het in de winkels, een week later is het op de radio en binnen een maand is het misschien een hit. Daar ga je anders van schrijven, daar ben ik van overtuigd. Er zijn prachtige LP's en CD's, maar dat is een andere vorm. Juist het korte afstandgedoe fascineert me mateloos. Singles vind ik een fenomeen dat nu een beetje dreigt te verdwijnen. Ik hou van dat korte afstandsgedoe. Als vorm, als muziekvorm." -Dus jij weet wel wat een goed nummer is? "Ik weet wel wat ik een goed nummer vínd. Zo is het wel. Iemand als Tiedo leg ik het idee uit en Tiedo komt met het nummer want ik weet dat Tiedo snapt wat ik bedoel. Als bandjes mailen met 'ik heb 30 nummers opgenomen, wil je die allemaal op je site zetten?' dan zeg ik 'kies zelf maar je single'. Ik ga niet naar 30 nummers luisteren. Ik wil er gewoon één. Ik heb helemaal los gelaten van wat zou kunnen verkopen. Ik doe wat ik leuk vind, maar ik weet wel, dankzij m'n ervaring, wat werkt en wat niet. Ik heb lang achter de bar gestaan, dat is misschien wel de meest directe manier. Je hoort gelijk het commentaar van mensen en ik was daar erg op gespitst. Je hoort mensen praten over een band en dan zette ik snel die plaat op bijvoorbeeld, wat weer reacties uitlokte. Ik was meer daarmee bezig dan met bier tappen. Als diskjockey ook. Ik ben helemaal niet modern bezig ofzo, ik zoek niet het nieuwste, ik zoek naar een sfeer en leuke liedjes." Hadders werd geprikkeld een label op te richten na het lezen van een artikel over het inmiddels ter ziele gegane Britse Stiff Records, een independent die zich in de periode '67-'85 toelegde op het uitbrengen van singles. "Ze hadden 600 pond en een oude studio en besloten singletjes te gaan uitbrengen. Daar kwam naast heel veel bagger ook heel veel leuks uit. Gewoon toe maar, gooi het maar de lucht in. Ik kwam waarschijnlijk op mijn huidige vorm omdat ik ADSL kreeg en ik ineens muziek kon downloaden en me verbaasde hoe snel dat ging. En het werkt! Tiedo en Billy Potok stonden op de playlist van Kink FM. Ze hebben het van de site gehaald en draaien het gewoon. In Amsterdam is een zender (Radio Mortale, JdB) die Tiedo's 'Nothing' single van de week heeft gemaakt. Het gaat echt allemaal buiten me om. Ook worden er op verschillende sites discussies over het label gevoerd. Eigenlijk heeft het z'n doel dan al behaald."