De gebroeders Gerrie en Harrie Arling. Al jaren maken ze samen muziek. De eerste is vooral bekend van het duo Arling & Cameron. Compagnon Cameron verkaste naar hippe oorden, maar Gerrie bleef gewoon op zijn stek. De nuchtere Groninger bij uitstek, maar dan wel eentje met een eigenzinnige smaak en meer onderkoelde gekte dan je van hem zou verwachten. Meestal manifesteert hij zich live als bassist, wanneer hij opvalt door een combinatie van monotone functionaliteit en bijzondere uitbundige freakpassage’s. Iemand die weet te doseren en zichzelf in het gareel kan houden. Dat geldt ook voor hem als gitarist, al is hij minder virtuoos op dit instrument dan op de bas. Deze werd bij de GOMSS beroerd door Floris Vermeulen, die zich zeker voor zijn doen ook bijzonder verdienstelijk opstelde. Weinig franje, ‘bas op de plaats’. En dat werkte. Harrie presenteerde, speelde lekker losjes op zijn drumkit en hield de vaart er in, terwijl Jan Klug alle mogelijke blaasinstrumenten door de effectendozen heen haalde, hiermee de mooiste electro-acoustische soundscapes creërend. Zo ontstonden een aantal mooie muzikale hoogtepuntjes. Veelal zachtjes kabbelend en dus heerlijk te genieten vanuit de luie bioscoopstoel. Maar daar was het natuurlijk niet om te doen allemaal, want Gerrie & Harrie beloofden een groots opgezette multimedia show! Welnu, die show ging gepaard met een flinke dosis ludiek relativeringsvermogen, want alle grootse momenten werden meteen neergehaald in de beelden zelf met ontnuchterend commentaar in tekstbalkjes of opmerkingen van Harrie vanuit de zaal. Het is een contradictie die voortdurend wordt gezocht. Een uiterst geraffineerde psychedelische animatie wordt als doodgewone autocommercial gepresenteerd door middel van de voice over. En wanneer de fantasie compleet op hol slaat en je in andere melkwegstelsels doet belanden, wordt je net zo makkelijk weer met beide benen op aarde gezet door een rappe overgang naar bijvoorbeeld een vrolijk familie-uitje in Drenthe. En dat ziet er bijna buitenwerkelijk gewoon uit, geloof me. Hyperrealistisch, waardoor grenzend aan surrealistisch. Door deze outer space fantasieën te verweven met ultragewone feestbeelden van familie en kennissen, ontstaat een paradox. De broers laten hierdoor zowel hun afkomst als hun eigen universum zien en horen. Het nuchtere noorden versus de fantasie waarmee ongekende buitenwerkelijke werelden worden verkend. Plat versus verfijnd. Een openhartige kennismaking met de afkomst en belevingswereld van twee personen die al eerder opvielen door hun muzikale en visuele vermogens. Deze eens te combineren is een geweldig idee gebleken, met als enig minpuntje wellicht dat zelfs hun anti-bombastische aanpak nog iets te multi is. Een enkel nummertje tussendoor zonder beeld was niet onaardig geweest om even de geest te laten rusten, want anderhalf uur lang wordt je geprikkeld door vele zintuigen. Een luxe probleem natuurlijk! Als Groninger voelde ik plaatsvervangende trots dat dit niet een show was van de Residents of een ander illuster experimenteel gezelschap dat de hele wereld over trekt. Nee, dit gebeurt gewoon in onze eigen achtertuin, en heeft voldoende kwaliteit om nog veel verder te komen.