Het begon allemaal na een bezoek aan het Rhythm & Blues festival in Groningen ergens in 2000. Ricky & Barbara zagen daar Elmo Williams en Hezekaiah Early spelen. Het optreden van deze oude bluesmannen was indrukwekkend en inspirerend. Ricky ruilde het statische bassen in voor de electrische gitaar en leerde zichzelf aan tegelijk te spelen en te zingen. Barbara was al drumster in enige oefenruimtebands. Zo werd de garage-blues van De Straaljagers een feit. En dat terwijl ze eerst een letterlijk soort Drum 'n Bass duo zouden gaan worden. De Straaljagers besloten alles gewoon zelf te gaan doen. Een single opnemen en uitbrengen, het hoesje ontwerpen en lekker met z'n tweeën optreden en na afloop singles verkopen. Drumstel en gitaar met backline passen prima in de Seat, dus dat gaat allemaal heel soepel. Dit bespaart ook nog eens kosten en Ricky -toch niet de eerste de beste muzikant, hij speelde onder andere in de Boegies en Moonlizards- heeft nog nooit zoveel verdiend aan een band als aan De Straaljagers, zo zegt hij zelf. En voor de pensioenvoorziening worden nog een paar exemplaren van de eerste, inmiddels uitverkochte, single 'Elvis' achter de hand gehouden. Het alles in eigen hand houden vloeide voort uit praktisch oogpunt en omdat het ook leuk is. Met z'n tweeën en bovenal als stel is dat natuurlijk relatief simpel. Maar hierdoor gaat het ook niet altijd even gedisciplineerd. Er wordt niet bijster strak gerepeteerd, maximaal een keer in de week en dat wordt dan toch al gauw tweemaal in de maand. Een ander obstakel is dat na een optreden de hele backline in huis belandt. Soms duurt het dan wel even voordat dat weer in de oefenruimte is teruggezet. Als ze echter eenmaal spelen, is het ook meteen raak. Dan hebben Ricky en Barbara er meteen heel erg veel zin. Optredens zijn natuurlijk altijd leuk. Vooral in cafeetjes of kleine zaaltjes. De mensen in de kleine zaaltjes komen echt voor je kijken. "Ik sta niet op het podium om iemand te overtuigen van de integere pretenties van de zes-achttiende maat", zegt Ricky. "Lekker op die muziek gaan en dat het publiek ook lekker op die muziek gaat. Daar gaat het om. In die kleine tentjes heb je dat. De Vera kelderbar of kraakpanden." En dan niet hoog op een podium. "We staan het liefst op de vloer te spelen. Dan zie je de mensen en sta je niet op lulhoogte met je kruis in hun gezicht. Mensen gaan dan namelijk naar achteren om niet met hun hoofd omhoog te hoeven staan. Vier meter niemandsland heb je dan en daarachter het publiek. Maar die vier meter is wel het enige wat de band kan zien." De Straaljagers blijken zelf naar nogal uiteenlopende muziek te luisteren: van oude bigband tot en met punkrock, oude bluesnegers als Fred Mac Dowell of Bookah White. De punk van de Ghetto Ways en de Hot Pockets, The Donnas of Bob Log. Maar ook van die Mexicaanse Mariachi muziek, die je gewoon voor een euro tweedehands bij kringloopwinkel Mamamini kunt kopen. "In ieder geval niet zoiets als de Mars Volta of Belle & Sebastian. Brrrr!", gruwt Barbara. Zijn de Straaljagers nu de Groningse White Stripes? Welnee. Barbara wijst op een band als Lo-Lite, die gaat ook al een flink aantal jaren mee. Of Franco Formica. Zo bijzonder is dat allemaal niet. Ricky oreert verder, over de sound van een band. "Een goede band met een goede sound verloochent zich nooit. Ook niet als je het met een memorecorder opneemt. Zoals die single van de Blowchunks. Of The Hospitals en de Ghetto Ways. Van die nummers ga ik swingen." De Straaljagers proberen zelf ook die energie en sound uit te dragen en vast te leggen. "Het zit er alleen maar in als je het in een keer opneemt. Het hoeft niet perfect te zijn, het is ook wel de charme als er iets mis gaat. Dan leeft het meer", zegt Barbara. De eerste single hebben ze met een microfoon en een minidisk opgenomen. Voor de tweede single 'Clean Boy' zijn wel meersporen gebruikt. Maar het nummer is in een keer opgenomen, zonder overdub. "Je moet het live ook kunnen spelen. Dan kan het niet tegenvallen", meent Barbara. Ricky vult aan: "Tegenwoordig wordt alles plat geproduceerd. Er zit helemaal geen dynamiek meer in. De computer trekt het recht. De hedendaagse muzikant moet gewoon wat technologie afstoten."