Beatles-taferelen bij Boo!

De rubberbootjes eindelijk te water gelaten

Bert Platzer, ,

Het Ice Stage op Noorderzon blijft een merkwaardig podium – hoe sfeervol het ook is. De vijver in het Noorderplantsoen ziet er ‘s zomers uit als een ondergelopen amfitheater met een wiebelig podium, waarbij het publiek noodgedwongen in de rol van muurbloempjes wordt gedwongen. Maar bij het slotconcert van Noorderzon had het publiek er genoeg van. Met het Prinsengrachtconcert in het achterhoofd werden voorzichtig twee opblaasbootjes te water gelaten. Niet veel later gevolgd door een aantal toeschouwers.

De rubberbootjes eindelijk te water gelaten

Het Ice Stage op Noorderzon blijft een merkwaardig podium – hoe sfeervol het ook is. De vijver in het Noorderplantsoen ziet er ‘s zomers uit als een ondergelopen amfitheater met een wiebelig podium, waarbij het publiek noodgedwongen in de rol van muurbloempjes wordt gedwongen. Maar bij het slotconcert van Noorderzon had het publiek er genoeg van. Met het Prinsengrachtconcert in het achterhoofd werden voorzichtig twee opblaasbootjes te water gelaten. Niet veel later gevolgd door een aantal toeschouwers. Boo! is geen onbekende voor het Groningse publiek. De Zuid-Afrikanen stonden al twee keer in zowel Vera als De Oosterpoort. En dat was te merken. Al voor aanvang klinkt er een luidkeels ‘Boo’-geroep, door de band zelf bij eerdere optredens in het leven geroepen en na de eerste tonen van het optreden slaat dat ogenblikkelijk om in dansende mensen. Zelf stelt Boo! na het openingsnummer met een enthousiast dansje de stabiliteit van het gevaarlijk schuddende podium op de proef. Een roadie besluit de basversterker uit voorzorg nog maar eens goed vast te tapen. En voor al dat gedans is wel wat te zeggen. Drummer Boney Leonie en vocale alleskunner Chris Chameleon – die voor wat we van hem gewend zijn opvallend ingetogen gekleed ging – leggen een dijk van een basis waarop multi-instrumentalist Ampie Omo met zijn toetsten, toeters en trommels uitstekend uit de voeten kan. Het resultaat is een mengeling van ska, reggae, funk en rock waarin de Afrikaanse invloeden duidelijk doorklinken, vooral dankzij de zang en de drumpartijen. Zelf noemen ze het ‘Monkey-punk’, maar door het onvervalst eighties-geluid denk ik meer aan vrolijke pop waarbij mij onwillekeurig het Australische Men at Work te binnenschiet. Helaas kan met dit alles een licht gevoel uitgekeken te raken op alle deze muzikale frivoliteiten niet worden onderdrukt. Alle rubberboten, natte pakken en boegeroep ten spijt. Maar misschien is dat niet helemaal eerlijk. Want wat wil je nog meer van een afsluitende act voor Noorderzon? Boo! bouwt een feestje, het boegeroep houdt aan tot het einde van het optreden en dan die rubberbootjes… die nemen we volgend jaar allemaal mee!