John Bont is zowel bedenker als oprichter van de Zapclub. In 1996 probeert hij (R.A.T.) samen met vier andere DJ's, Johan (Thee J Johanz), Harry, Eric (Epee) en Robert (Rohbadobh) een vernieuwende impuls te geven aan de Groninger dance-scene, die op dat moment in een dal verkeert. Tegelijkertijd willen ze de hokjesgeest, die in de scene heerst, doorbreken. Het resultaat is de Zapclub: vijf DJ’s draaien op een en dezelfde avond allerlei stijlen door elkaar heen. Op dat moment een noviteit in Groningen en wellicht ver daarbuiten. Op 20 november vindt de eerste Zapclub, de eerste eclectic dance party, plaats in Groningen. “Ik was in die tijd net begonnen aan een studie psychologie, terwijl ik al afgestudeerd bedrijfskundige was. Om die nieuwe studie te bekostigen ging ik in platenzaak Hemmes werken. De Groninger dance scene was heel erg opgedeeld in hokjes. Om dat te doorbreken heb ik een aantal DJ’s bij elkaar gezocht, die verschillende stijlen draaiden, om samen één avond te vullen. Een mooi woord daarvoor is tegenwoordig eclectic. De verschillende stijlen waren house, techno, drum & bass, big beat en er was een DJ, die daarnaast van alles door elkaar draaide. Ikzelf was een van de techno mannen (Johanz was de andere). Dit was op dat moment nog niet eerder vertoond, niet in het Noord-Nederland, niet in Nederland en misschien zelfs niet daarbuiten, maar dat zou ik niet weten. Terwijl de Groninger dance scene eind jaren 80 en begin jaren 90 de ene na de andere bruisende party organiseerde, was het in 1996 allemaal nog maar zeer matig. De Zapclub was een vernieuwende en progressieve impuls, die weer wat leven in de brouwerij bracht.” “Eind ’96 hadden we een lokatie en een avond gevonden, De Troubadour (het tegenwoordige Shadrak). De eerste avond in november 1996 was een groot succes en het was meteen volle bak. Al snel bleek echter, dat het publiek erg moest wennen aan de nieuwe opzet. De midweekse woensdag was een moeilijke avond. Er bleef een kern van 100 tot 150 liefhebbers over, die op de avonden afkwam. Bovendien is Groningen echt een techno-stad. Draaide je eerst een techno track voor een volle vloer, ging iedereen meteen weer weg bij de eerste klanken van drum & bass.” “Na een jaar verhuisden we naar Simplon. Op de donderdag, een betere avond. In die tijd kwam de drum & bass echt op en big beat werd breakbeat. Techno en house vormden de rode draad door onze avonden. Men kreeg in de loop der tijd door, dat de Zapclub door haar progressieve houding heel rap nieuwe ontwikkelingen signaleerde. De Zapclub vervulde een voortrekkersrol. Wat er werd gedraaid op de avonden, kreeg pas een half jaar later aandacht in de media. De Zapclub verzekerde zich toen echt van haar bestaansrecht en de bezoekeraantallen verdubbelden tot 250 à 300 mensen per avond.” Het gaat dan jaren erg goed met de Zapclub, totdat Simplon ergens half 2000 gaat verbouwen. De Zapclub gaat af en toe naar het Platform Theater en er is een wekelijkse avond in dans-café de Kar, weer op de woensdag. De Zapclub valt terug op de harde kern van 100 tot 150 bezoekers. De vaste crew is intussen ook veranderd. Johanz en Harrie haken af, Jort komt erbij. Na de verbouwing van Simplon is de Zapclub er vanaf 23 maart 2002 weer terug. De eerste avond, een zaterdag, is meteen vol met 500 tot 600 bezoekers. Daarna is de Zapclub op de vrijdag te vinden. Aanvankelijk niet zo succesvol als de jaren daarvoor, maar als de avond wordt verplaatst naar de zaterdag en Simplon er een budget ter beschikking stelt, bloeit de Zapclub weer helemaal op. Namen als Jeff Mills, Stanton Warriors, Richard Thair (Red Snapper), DJ Hyper, Bonobo, Future Funk Squad, Luke Slater, Lady Aïda, Matrix en Surgeon worden binnengehaald. “Vanaf het moment, dat we op de zaterdagavond zaten en een budget ter beschikking kregen om echte top-acts te boeken, ging het meteen weer bergopwaarts. Organisatorisch is alles nu ook meer geregeld, sinds we anderhalf jaar geleden een stichting zijn geworden. Jort en Robert krijgen nu een paar uurtjes betaald om het een en ander te regelen; boekingen, geluid, deco. Gedeeltelijk moet je de idealistische gedachte wel inleveren. Op een avond met alleen experimenten krijg geen volle dansvloer. Door grote namen te boeken, bouw je credits op bij het publiek. Helaas moet je dat wel steeds blijven doen, anders komen de mensen nog niet terug. Groningen heeft nog steeds een erg techno-gericht dance-publiek. Als we ons idealisme zuiver zouden nastreven, zijn we binnen een half jaar kapot. Uiteindelijk wordt er wel een party verwacht op een dance-avond. Natuurlijk houden we nog steeds de laatste ontwikkelingen op dance-gebied in de gaten. Wel zijn we min of meer afgestapt van het oorspronkelijke Zapclub-idee en houden we nu avonden, waar een bepaalde stroming centraal staat. Zo zijn daar Sweat (house), Technotica (techno), Subsonic (drum & bass) en Kozmik (breakbeat). Nieuw is de electroclash-avond, Club Fuck, die op 6 maart is gestart. Op die eerste avond hadden we meteen de hype in Londen op dit gebied: Chicken Lips. Daarnaast verwacht ik in de nabije toekomst weer een terugkeer van de eclectische avonden” “Puur voor mezelf vindt ik het natuurlijk het mooist, als de dansvloer vol is en de mensen met een glimlach de zaal verlaten. Ik kan ook dingen draaien, die loodrecht op de Zapclub staan. Bijvoorbeeld in Shadrak of in commerciëlere tenten tot in Duitsland aan toe. Dat varieert dan van rock tot club house. Ik hou van die variatie, om te zien wat er in verschillende scenes gebeurt. Ik zie muziek als afspiegeling van de verschillende subculturen in de maatschappij.” “Tegenwoordig heb ik echter weinig tijd om buiten Groningen te draaien. Dit komt, omdat ik samen met compagnon Eric zelf een platenzaak heb opgezet, De Jongens Van Hemmes. Zoals de naam doet vermoeden een beetje in de geest van Roel Hemmes (voormalig eigenaar van Hemmes). Veel dance, maar toch ook allerlei andere muziekstijlen in de bakken. We proberen vooruitstrevend te zijn, zonder de verkoopcijfers uit het oog te verliezen. Zeg maar: populair alternatief. Doordat je tegelijk zelf als DJ draait en in een winkel staat, krijg je een goed idee van wat er zoal leeft en kun je sneller op nieuwe stromingen inspelen. Zoals laatst bijvoorbeeld met de breakcore (denk aan Doormouse), dan neem je al heel vroeg een aantal platen in je winkel van een klein maatschappijtje. Helaas is Groningen dan wel weer wat te klein en kan zo’n nieuwe stroming binnen een half jaar aan draagvlak verliezen of helemaal verdwijnen. Dan heb je in de Randstad gewoonweg meer potentiële liefhebbers, dat is een hele simpele rekensom. Bovendien is het in Groningen voor een nieuwe platenzaak moeilijk klanten te trekken, omdat de platenkopers hier nogal honkvast zijn. En wat de boer niet kent natuurlijk…” “Ik heb tot nu toe toch altijd van de muziek kunnen leven. En dat terwijl ik bedrijfskunde heb gestudeerd. Ik had misschien bakken met geld kunnen verdienen, maar ik heb nu eenmal geen zin om met koffer en pak de deur uit te gaan. Gelukkig heb ik een vriendin gevonden, die zich hier helemaal in kan vinden. Het is zakelijk gezien waarschijnlijk niet erg slim om op dit moment een platenwinkel te beginnen, in deze tijd van recessie en downloaden vanaf het internet. Tot nu toe loopt het echter boven verwachting goed. Daarnaast blijft het de droom van de Zapclub om een eigen zaal, een echt eigen Zapclub, te runnen, maar dat zal waarschijnlijk wel een droom blijven. Groningen is een studentenstad, waardoor er een grote doorstroom is in de dance-scene, die daardoor relatief klein blijft. Als er tegelijk een dance-avond in het Platform, een Club Plus in het Holodeck (in het voormalig Waterbedrijf) en Zapclub in Simplon is, dan bijt dat elkaar enorm, omdat dezelfde groep mensen er op af komt. Wat dat betreft denk ik er aan een soort van dance-overleg op te zetten in Groningen, om de verschillende avonden te kunen spreiden, waardoor er ook voor het publiek een wat regelmatiger aanbod ontstaat. Zo blijft er altijd wel wat te doen. Ondertussen heb ik natuurlijk niets te klagen. Een leven vol muziek, wat wil je nog meer?”