Tijdens het relatief korte bestaan heeft Instil al veel gespeeld, over het algemeen in het buitenland. Hoe ze dat voor elkaar kregen? Volgens René moet je er zelf veel voor doen. “We hebben twee jaar geleden een eerste Europese toer gedaan. Gewoon, door promoters en zalen te vragen of ze iets konden regelen als we door hun land kwamen. Ik heb nog nooit een cd opgestuurd. MP3’s en mond-tot-mondreclame doen ook wonderen. Je doet tijdens een tournee contacten op met belangrijke mensen en als je die goed onderhoudt, heb je daar voordeel van. Zo hebben we al gespeeld in Frankrijk, Italië, België, Spanje, Duitsland en Tsjechië.” In het Duitse Lenin vonden ze hun eerste platenlabel, Beniihana Records. Drummer Jaap: “We traden op in een bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Er waren duizend man en we stonden op een podium van aardappelkistjes. Dat was wel speciaal. We hadden toen nog niets uit, maar het publiek ging helemaal uit zijn dak. Net als de mensen van Beniihana, die er ook waren.” De vele optredens en mond-op-mondreclame leverden de band ook een aantal optredens in IJsland op. Waarmee Instil de eerste Nederlandse band in de geschiedenis werd die daar optrad. “Onze mini-cd is redelijk aangeslagen in IJsland. In Reykjavik schijnen we erg populair te zijn. Dat komt door een zekere Valli, die een radioprogramma heeft en ons veel draaide. Hij was zelf via via aan de mini-cd gekomen. Hij nodigde ons uit en we konden vier shows regelen. Eén daarvan was in het Nationale Theater, waar we de gastartiesten waren tijdens de IJslandse versie van Kunstbende. Dat was wel leuk, want Björk was er ook.” Instil heeft dus al een naam in het buitenland, terwijl men in Groningen en vooral in de rest van Nederland nauwelijks van de band gehoord heeft. René legt uit: “Sinds kort spelen we weer wat vaker in eigen land, maar de mensen kennen ons niet. Onze cd’s zijn heel slecht gepromoot. We hebben een Duitse platenmaatschappij, die ons wel promoot in Duitsland, maar nauwelijks in Nederland.” Volgens Jaap ligt het ook aan andere dingen. “Populariteit, bijvoorbeeld. Old school hardcore is op dit moment populair. Wij spelen voor veel mensen te veel metal en voor veel metalfans zijn we te hardcore. We zitten er precies tussenin.” Of het uitblijven van succes iets te maken heeft met de stad waar ze wonen? Ze wijzen het idee fel van de hand. Volgens Jaap is er in Groningen sprake van een creatieve scene. “Een hechte scene, ook. Je komt vaak dezelfde mensen tegen. En het Groningse publiek is heel open-minded.” René vult hem aan. “Niet alleen Vera en Simplon spelen een rol, ook de platenzaken en de kunstacademie. Er heerst hier een heel creatieve sfeer. Bands komen elkaar tegen in de oefenruimte. Dat zorgt voor kruisbestuiving. Helaas ontbreekt het aan een band die de scene op sleeptouw kan nemen. Maar Groningen doet er ook weinig aan om zijn bands te promoten. Neem Eurosonic, waar de Groningse bands allemaal in Shadrak neergezet worden, waar het geluid slecht is. Dat is gewoon niet goed. Belangrijke mensen slaan die zaal over. En bij Noorderslag is het allemaal te mainstream en komen de echt goede dingen uit Groningen nauwelijks aan bod.” Begin december lasten ze een optredenstop in om zich volledig te kunnen concentreren op het nieuwe album. René vertelt over hun nieuwe geesteskind, Fire Reflects In Ashes. “Hij komt 30 april uit op mijn eigen label Garden of Exile. We hebben hem opgenomen Oldenburg, omdat de studio daar alles had wat we nodig hadden, en goedkoper dan in Nederland. Bovendien kenden we de producer en die wist precies wat we wilden.” Jaap: “Het nieuwe album is niet echt een stijlverandering. Ook de eerste plaat was metalcore, maar dan met één gitarist. Zijn gitaar was vrij hoog gestemd. Nu hebben we twee gitaristen, de gitaren zijn lager gestemd en de nummers zijn harder geworden. Nog harder.” Als het album uitkomt, moet er getoerd worden. Gelukkig heeft René zijn contacten goed onderhouden. “In de meeste zalen mogen we terugkomen. En we hebben op verschillende plekken in Europa een kleine fanbasis opgebouwd. Ook in Engeland, terwijl we daar nog niet gespeeld hebben. We krijgen veel e-mailtjes uit dat land. Daarom gaan we in mei negen optredens in Engeland - en Schotland - doen. En daarna zetten we onze zinnen op Nederland.”