De ambiance in het Oost-Groningse Veendam blijft altijd een verrassing. Vorig jaar vond de eerste editie van de plaatselijke Grote Prijs plaats in een bruiloften- en partijenzaal. Dit jaar werd er verkast naar een heuse discotheek, genaamd Danceworld. Eén van de juryleden die ooit in Veendam opgroeide, beleefde een totaaldeja-vu, aangezien er op de bouw van een skihut na niets veranderd was aan de locatie. En om de nietsvermoedende bezoeker eraan te herinneren dat hij/zij écht in een discotheek beland was werden er tussen de bands door onvervalste 80’s dance-classics de ether ingegooid. Voor het merendeel van de bands moet het ook een vreemde ervaring geweest zijn in deze omgeving op te treden. Bijvoorbeeld voor de eerste band Beautiful Desire, die ook nog eens duidelijk kampte met beginnerszenuwen. De uitgesponnen gitaarrock van het drietal groeide echter in de set, al werd het melodieuze potentieel lang niet genoeg uitgewerkt. Met de band kan het daarom nog alle kanten op. Het hieropvolgende Wrong Identity bracht een mix van hardcore en nu-metal, geworteld in de klei van Oude-Pekela. Ook dit drietal kan zeker nog groeien, maar zette uiteindelijk een strakke set neer. De groep met de meest tot de verbeelding sprekende naam, Daydream Dipped In Champagne, was tevens de meest verrassende act van de avond. Het vijftal, inclusief androgyne voorman annex toetsenist, bracht aan rockopera refererende melodieuze popmuziek. Hiermee toonde de groep zeker een eigen smoel, al ontstond er wel het idee dat zanger en drummer, die na wat later bleek broers bleken te zijn, wel erg duidelijk de basis van de band vormden. Op de bijdrage van vooral de gitarist was weinig aan te merken, maar er werd niet de indruk gewekt dat hier een echte band aan het werk was. Dit laatste argument gold nog veel meer voor Osiris: twee dames die pop spelen in het straatje van Loïs Lane en Total Touch, bijgestaan door een groep sessiemuzikanten. Alles werd zeer netjes ten uitvoer gebracht, maar was tegelijkertijd totaal spanningsloos en niet besteed aan het soort competities als deze. Eigenlijk was Osiris de enige band die paste in de ambiance van Danceworld. De afsluiter van de avond, Une, had een reputatie hoog te houden. Het viertal won dit jaar de Groningse Kunstbende en schijnt ook in landelijke finale hoge ogen gegooid te hebben. In Veendam zat er echter iets danig fout. Er klopte namelijk bijna niets van het gebodene. Het repertoire, geworteld in rammelrock als die van de Strokes, werd uitermate futloos, op het irritante af, uitgevoerd. De semi-arrogante houding van de voorman dikte dit nog eens extra aan. Af en toe was er een glimpje op te vangen van het potentieel van de groep, maar vanavond hadden ze dat thuisgelaten. Eigenlijk was er op deze avond moeilijk een overtuigende winnaar aan te wijzen. De jury koos uiteindelijk echter voor Wrong Identity. Als argumenten werden het enthousiasme, de harde arbeid en de strakke set aangevoerd. De laatste voorronde vindt op 8 mei aanstaande plaats in Subtunes te Wagenborgen. Hier zullen Sweet Christine, Loveburn Brothers, Black Belt Johnson, Sjunya, Oyster en Alaska strijden om de laatste finaleplek.