"Groningen. Leuke stad, maar een beetje ver weg", hoor je mensen die hier op bezoek zijn vaak zeggen. Hoewel ver relatief is (en bovendien ver van wat?), is het inderdaad waar dat er minder geïsoleerde steden in Nederland te vinden zijn. Misschien dat we het juist daarom maar zelf hebben gedaan, onze eigen bloeiende rockstad uit de grond stampen. Met als gevolg dat we in Groningen vaak met gemeenplaatsen te maken krijgen als: 'er hangt daar iets in de lucht’, of (ook een goeie) 'het is alsof de tijd daar stil heeft gestaan'. Maar ook wijzelf geven het graag toe: Groningen Rockcity heeft iets bijzonders. Iets organisch en gemoedelijks, dat tegelijkertijd ook enorm vooruitstrevend en stronteigenwijs kan zijn. Wij hebben niet veel op met de waan van de dag, de band op de cover. Daar zijn we (over clichés gesproken) te nuchter voor. Die dwarse houding heeft ons een echte eigen scene opgeleverd, die door de jaren heen ook de nodige successen heeft weten voort te brengen. En dan hebben we het niet alleen over al die grote en minder grote artiesten die vanuit Groningen (en omgeving) door de jaren heen het land hebben bestookt met hun muzikale creaties. Want die bands waren nooit ontstaan zonder de talrijke podia, platenzaken en initiatiefnemende muziekliefhebbers die Groningen rijk is. Podia als Vera en Simplon, waar inspiratie kan worden opgedaan bij optredens van muziekhelden, maar waar ook plaats is voor die veelbetekenende 'eerste keer' van wéér een nieuw bandje dat wel eens wat anders wil zien dan de meestal niet tot de verbeelding sprekende muren van de oefenruimte. Platenzaken die worden gerund door liefhebbers die verder kijken dan wat commercieel het meest interessant is, waardoor kennis gemaakt kan worden met wat er zich allemaal afspeelt in de mooie wereld die underground heet. En natuurlijk die vele muziekliefhebbers, waaronder mensen als Lou Leeuw, wijlen Jan Heddema en Evert Nijkamp, die ieder op hun eigen manier enorm hebben bijgedragen aan het op de kaart zetten van Groningen Rockcity. Momenteel kunnen we spreken van een ware Groninger Golf. Want het was alweer een tijdje geleden dat er zoveel Groningse bands tegelijk landelijke aandacht kregen. Denk aan Whipster, Lawn, Audiotransparent en LPG. En in de wat hardere genres Shikari, El Shit en een hele rits emo-acts als Jimmy Barock, Jetsetready en Go!Revolution!Go (ex-Podgy). Om niet te vergeten onze eigen 'White Stripes', De Straaljagers en de onverwoestbare bluespower van Green Hornet. En dan hebben we het alleen nog maar over gitaarmuziek. Want ook van de op elektronica gestoelde muziek hebben ze verstand in Groningen Rockcity. IDM-acts als Kettel en Tjeerd Folmer bijvoorbeeld, of de hiphopveteranen van Zombi Squad, samen met aanstormende talenten als Mass Of Critics. Om maar niet te spreken van de vele thuisproducers en dj's die verder draaien dan hun neus lang is, zoals Noisia, Thee J Johanz en Rohbadobh. En ook deze keer worden de acts weer ondersteund door vele initiatieven zoals nieuwe labels (Hellworm, Silent Minority), podia (Syntax Error), websites (Grunnen Rocks) en Groningen's eigen officiële popkoepel: Stichting Grover Pop, van wie onlangs een mooie verzamelaar vol nieuwe muziek 'Oet Stad' uitkwam. Reden voor de organisatie van het eveneens jaarlijks in Groningen georganiseerde Noorderslag om de afgelopen editie te openen met een discussie over de plaats die Groningen in musicerend Nederland inneemt. Waren wij geen Groningers geweest, dan was hier vast een mooie conclusie uitgekomen, waarmee Groningen vervolgens de boer (of moeten we zeggen 'de westerling') op kon. Maar wij zijn wèl Groningers. En Groningers houden niet van praten. Die maken gewoon muziek.