#4df05: Gone Bald boeit met experimenteerdrift

Net als de Donjon herinnert de Barbarossa-ruïne aan vroeger tijden, alleen dan op iets beschaafder schaal. Een ander voordeel aan de sfeervolle ruïne zijn de optredens die er tijdens De Affaire plaatsvinden. Gisteravond keken wij naar Gone Bald. En we waren zeker niet de enigen.

Gone Bald is een Amsterdamse gitaar-noise-band, maar ze zijn niet origineel Amsterdams. De band werd opgericht in Kroatië. De drie bandleden liftten naar Amsterdam om de oorlog te ontvluchten en om hun geluk in de muziek te zoeken. Intussen is de ritmesectie vervangen door twee Amsterdammers, en is Ivica Kosavic het enige originele bandlid. Gone Bald speelt in de Barbarossa-ruïne, een sfeervolle plek die uitermate geschikt is voor deze muziek. De muziek zit knap in elkaar met complexe maatsoorten en knap opgebouwde songstructuren.

De band laveert tussen intense noise en lang uitgerekte rustige stukken, en roept de associatie op met ...And you will know us by the trail of dead. Er wordt weinig gezongen, en dat is misschien maar goed ook. De onduidelijke en matte zang is zeker niet het sterkste punt van de band. Op bepaalde momenten weet Gone Bald zeker te boeien, vooral vanwege de experimenteerdrift van de heren. Toch ligt ook de verveling op de loer. De drumpartijen leken bij diverse nummers te veel op elkaar, en de uitgesponnen gedeelten duurden soms te lang. Toch werd dat gecompenseerd door prachtige muzikale vondsten.

Ook het publiek bleef geboeid luisteren. Voor een concert in de ruïne was er flinke belangstelling, of kwam dat omdat er verder weinig te doen was op het festivalterrein? Voor een gratis festival als De Affaire was dit een prima band, maar of een betaald concert van Gone Bald hetzelfde aantal bezoekers trekt, is nog maar de vraag. Foto's: Grietje Stam