Wat was de allereerste lp/cd die je kocht?
Mijn eerste cd was het hippiedebuut van Lenny Kravitz. Waarom weet niemand. Waarschijnlijk als reactie op het feit dat ik net ontdekt had dat MC Hammer toch géén coole vent was.
Wat was de lp/cd die je bewoog om muziek te gaan maken?
Appetite For Destruction van Guns 'n Roses. Ik was drastisch fan en wilde zo snel mogelijk een gigantische bos haar kweken en met slangenleren laarzen op de speakers epische gitaarsolo's vanuit de heup schieten. Ik gok zo dat ik niet de enige was in die tijd.
Welke lp/cd heeft de (surf)rock doen veranderen?
Dé surfplaat is 13 From the Hip van The Bambi Molesters, een band uit Kroatië nota bene. De Adriatische zee mag dan zo tam zijn als een lama op de kinderboerderij, deze plaat roept het beeld op van de meest woeste draaikolken en scherpste surfmoves. De band laat zien dat het genre meer is dan een dode letter uit de jaren vijftig. De plaat bevat een moderne productie, frisse sound en echte liedjes, in plaats van de zoveelste versie van de standards uit de beginperiode.
Welke lp/cd heeft je kijk op muziek drastisch doen veranderen?
And So I Watch You From Afar met hun gelijknamige plaat hebben het meest recent diepe indruk op me gemaakt. Een band die met een volledig instrumentaal en experimenteel repertoire half Lowlands afbreekt, doet toch iets goed. Ik houd van avontuur in muziek en een échte onafhankelijke houding (een attitude die de huidige indie scene zich onterecht laat aanleunen). Door een zo compromisloze stijl zo catchy te laten klinken, bewijzen ze de muziek in het algemeen een dienst.
Wat is het beste liedje ooit?
Vooruit, het is een hemeltergend cliché voor iemand in een surfband, maar ik kies toch maar voor Misirlou van Dick Dale, de oerknal van de surf. Die song is grijsgedraaid, kapot gehypet door Pulp Fiction, vakkundig verkracht door de Black Eyed Peas en weet ik wat al niet meer. Toch stroomt mijn bloed bij iedere luisterbeurt weer iets sneller, alleen al bij het intro.
Wat is de beste lp/cd ooit?
Moeilijk. Ik twijfel tussen Illinois van Sufjan Stevens - één van de mooiste en best gearrangeerde platen ooit - en The Shape of Punk to Come van Refused. Ik denk toch de laatste, omdat die plaat een volledig nieuwe standaard neerzette voor harde muziek en daarmee volledig voldeed aan de titel. Heerlijk toch, zo’n statement op de hoes, en het dan nog waarmaken ook. Progressief, ultralinks en een technisch hoogstandje. Ik hoop ooit met The Biarritz Boys nog een The Shape of Surf to Come-achtige plaat op te nemen, die het genre een nieuwe schop onder de kont geeft.
Wat is de laatste lp/cd die je gekocht hebt?
De laatste plaat die ik kocht, is La Dance des Ouefes, van een of andere obscure Franse drumband. Vrij vertaald ‘de eierdans’. Vooral omdat ‘ie maar 50 cent kostte op de rommelmarkt tijdens Koninginnedag. Een schappelijke prijs, naar mijn idee. De dikke funktrack op de A-kant was daarbij goed te pruimen, hetgeen de aanschaf al met al tot een uiterst billijke aangelegenheid maakte.