Geiser – Bipolar (eigen beheer, 2011) – Eelco van Eldijk

Op het scheiden van de jaarmarkt komt Geiser ons verblijden met zijn eerste officiële release. De eigenwijze rockers uit Nijmegen en omstreken hebben de tijd genomen om tot dit product te komen. Nu is het proces soms ook belangrijker dan het resultaat, maar dat wat het vijftal uiteindelijk aanlevert kan met tevredenschap de wereld in geslingerd worden.

Het vijf nummers tellende plaatje kent geen enkel vullertje of dieptepunt; alle erupties zijn raak. Hoewel het tamelijk lastig is een label aan het gebodene te hangen, zou Geiser liefhebbers van noise, rock, postrock, stoner, heavy kraut en menig ander subgenre aan kunnen spreken. Het zal ondergetekende niets verbazen als deze jongens het ooit tot op het vermaarde Roadburnfestival zullen gaan schoppen. Bipolar is het eerste bewijs van hun kunnen. En de hoop bestaat dat er nog veel van zullen volgen. Het is deze sympathieke band gegund, evenals de liefhebbers van avontuurlijke en donkere rockgeluiden. Wars van trends en vol liefde voor de betere muziek.

Geisers Bipolar is onder andere te koop bij Senor Hernandez/Burning World Records (Houtstraat 59-61, Nijmegen), dé dealer voor stripjes en de betere geestverruimende heavy muziek!



Achterdochtig – Er Hangt Iets In De Lucht (cd) – Phebe Kloos

“Bad disk,” geeft de cd-speler aan en even denk ik dat dit de snelst geschreven recensie ooit gaat worden. Máár Achterdochtig is sympathiek (en cynisch) en dus is het album is ook op zijn website gratis te beluisteren “want geld verdienen aan cd’s doet toch niemand meer.” Van een bad disk blijkt zeker geen sprake te zijn.

De cd bevat vijf Nederlandstalige nummers over liefde, dood en drank verpakt in mooie poëtische zinnen. Bram Derksen (Achterdochtig) klinkt soms rauw, schreeuwerig en gefrustreerd, soms zacht en bedroefd, maar altijd eerlijk. Het derde nummer Tastbaar blijft de hele dag hangen door zijn uithaal “Hey! Wat ben jij tastbaar!”. De nummers zijn geschreven door Bram zelf en de instrumenten (met uitzondering van de triangel) neemt hij ook op zich. Hij drenkt de nummers vooral in gitaarklanken. Leuk extraatje is, dat hij er de 4-track cassetterecorder bijgehaald heeft voor zijn tweede stem. Met deze cd creëert Bram een opgebouwde spanning; er hangt duidelijk ‘iets’ in de lucht.



For Now – Get To Biznizz (cd) – Sjoerd Huismans

FerreF en McJorna vormen samen het duo For Now. Samen hebben ze alle muziek op het nieuwe album Get To Biznizz geschreven, gearrangeerd, gespeeld en geproduceerd. Op hun website hebben de twee het over een eigenzinnige sound, gekenmerkt door en diversiteit aan stijlen: “Geen muzikaal keurslijf maar pure muziek die taboes doorbreekt.” Het allegaartje aan stijlen is zeker een groot pluspunt aan het nieuwe album Get To Biznizz. Maar het duo moet uitkijken niet door te slaan in diversiteit.

Het album start met de rustige elektronische track Giving The World. Op een rustige beat bouwt de track zich laagje voor laagje op, om af te sluiten met saxofoonklanken. Het is een exemplarische track van het duo, hoewel het album daarna meerdere kanten op gaat. Er staan genoeg catchy nummers op het album. Zo zijn Struggle For Life en de titeltrack Get To Biznizz erg funky en gelaagd. De jazzy atmosfeer van nummers als Dosed sluit daar goed op aan, terwijl ruigere tracks als Feel Ya zorgen voor een welkome afwisseling. 

Het album is op zijn best als For Now het houdt bij de hoofdingredienten: funk, soul en jazz op loungy electronische beats. De housebeat van het nummer Revolution 9 doet hiernaast wat misplaatst aan. Daarnaast is de productie af en toe te lomp; sommige instrumenten hadden wel wat subtieler in de mix gemogen. Een lekker, afwisselend album dat soms té eclectisch dreigt te worden.



Aafke Romeijn – Stella Must Die – Fleur Helmink

Aafke Romeijn is al enkele jaren de zangeres van Mr. Blue Sky, maar nu is het tijd voor een soloproject. Op haar debuutalbum Stella Must Die wordt een melancholisch sfeertje neergezet. Het is niet alleen een plaat om lekker bij te huilen na een rotdag, maar ook een inspirerend geheel.

Met veelvuldig gebruik van piano, die de basis van het album lijkt te leggen, past het goed in ons muzikale tijdperk; gevoelige liedjes door goede zangeressen die vrijwel niet te coveren zijn door amateurs. Eigenlijk is Aafke Romeijn ook zo’n meisje. Een beetje Adele hier, Birdy daar en heel af en toe een gitaarsound die je van Nirvana kunt kennen. Toch weet deze vrouw zich te onderscheiden. Door middel van haar koele ietwat kinderlijke stem is zij zeer herkenbaar. En kinderlijk is in deze context heel positief.

Het hoort misschien bij de cd, maar toch is het een beetje jammer dat alles op elkaar lijkt. Van de muziek zelf tot de namen van de nummers. Alles geeft hetzelfde gevoel: depressie, rouw, eenzaamheid. Aan de andere kant is dat ook krachtig. Het is één geheel. Een krachtig geheel. Een prachtig geheel. Een stukje kunst tussen alle commercie. Wanneer je op zoek bent naar een originele zangeres voor op je iPod, dan is Aafke Romeijn met haar donkere ondertoon een aanrader.