Maandag 11 juli 2010 is het 10 jaar geleden dat Herman Brood van het Hilton sprong. Zijn voormalig begeleidingsband The Wild Romance blikt de week voor zijn sterfdag terug met een aantal concerten. Op zijn sterfdag volgt een afsluitingsconcert in de Melkweg. Arnhem was afgelopen vrijdag aan de beurt.

Support act Superfloor begint in hometown Arnhem met een knallende opening. De drummer wordt in de spotlight gezet en begint met een strakke beat. De rest van de band volgt snel. Het geluid is overdonderend. Keiharde bluesrock met een vleugje soul. De pas sinds kort tot de band toegetreden gitarist Jefferson speelt vol overgave. Dit is iemand die altijd piekt, of hij nou thuis voor de spiegel staat of voor vijftigduizend man op Pinkpop. Zo hoort een gitaar bespeeld te worden. Zangeres Floor Kraaijvanger is een natuurtalent. Ze blijft makkelijk overeind tussen het geweld van de gitaren. Helaas is de respons van de vrij lege zaal nauwelijks noemenswaardig. Het optreden blijft hierdoor wat vlakjes.

Het wilde is er inderdaad een beetje af bij The Romance, zoals de band tegenwoordig door het leven gaat. De heren willen af van het ‘tributebandimago’. De nieuwe naam moet hierbij helpen. Vanavond speelt men, zoals gezegd, wel om het fenomeen Herman te eren. Zanger Stick doet erg zijn best om de maniertjes en bewegingen van zijn illustere voorganger na te doen. Het voelt nogal gemaakt. Gelukkig is de rest van de band wel van niveau. De oude songs staan nog steeds als een huis. Speciale aandacht is er voor Arnhems trots, drummer Ramon Rambeaux. Wat een power! Good old gitarist Dany Lademacher geeft de avond een persoonlijk tintje door te refereren aan een optreden met Herman Brood & His Wild Romance in de oude Luxor bijna 30 jaar geleden. Al met al komt de performance wel een beetje plichtmatig over. In de toegift wordt uiteraard Saturday Night gespeeld. Stick heeft een nieuwe witte blouse aan en de vetkuif zit perfect in model. Heel even lijkt het net alsof Herman nooit weg is geweest.