Oud tegen jong, tradities behouden of grenzen verleggen, jazz of electro: Redbull daagde New Cool Collective en Nobody Beats the Drum uit tot het uiterste te gaan in een uitverkocht Luxor Live. In een warming up en drie rondes, spelen de tegenover elkaar gepositioneerde bands om ‘de gunst van het publiek’. De dj is de scheidsrechter, jakhals Frank is de host en het publiek is de jury. De muzikale degens zijn geslepen, de strijd kan beginnen.

Eigenlijk behoeven beide groepen geen introductie meer. New Cool Collective is het uiterst dansbare jazzcollectief van supersaxofonist Benjamin Herman, dat al speelde op Sziget, Lowlands en inmiddels elke concertzaal van Nederland onveilig heeft gemaakt. Nobody Beats The Drum bestaat uit drie hippe jonge dj's, die samen stampende elektronische muziek maken en eigenlijk ook al overal hebben gedraaid.

Warming Up

“Wat daar toch het podium opkomt kan haast geen New Cool Collective zijn”, vraag ik mezelf af wanneer een achttal al wat oudere oorlogsveteranen het podium op loopt. Gaan de mannen van het collectief normaliter altijd strak in het pak gekleed, vanavond is het oorlog. De heren dragen bijbehorend groen: de meesten zijn in legerbroeken en hemden, Herman en trompettist David Rockefeller komen zelfs het strijdtoneel op in officiersuniform. De set van een kwartier is net zo goed tot in de puntjes verzorgd: het swingt, bruist en neemt gas terug wanneer dat nodig is. De zaal danst dan ook gulzig mee. Nobody Beats The Drum lijkt wat meer moeite te hebben met opstarten. Hoewel het grootste deel van het hip uitziende publiek voor de jonge dj's lijkt te zijn gekomen en de stampende muziek loeihard door de boxen knalt, weten de jongens hun eerste kwartier weinig te beroeren.  

Eerste en tweede ronde

De eerste opdracht - waar maar liefst één punt voor is te behalen - is het coveren van The Police. De schaargeklede Redbull-dames die Jakhals Frank vergezellen worden wild, hoewel zij waarschijnlijk slechts van hun ouders hebben gehoord wie Sting ook al weer was. New Cool Collective doet dit heel aardig, maar Nobody Beats The Drum heeft Maurits Westerik (die hunk van GEM) die opeens het podium bestijgt: gillende meisjes alom. Toch wint de club van Herman: 1-0 voor New Cool.

In de tweede ronde spelen beide bands een eigen nummer, dat de andere band naadloos 'over moet pakken'. “Brengen ze het tot grote hoogten of tot een dramatisch dieptepunt?”, vraagt de jakhals zich af. Het surfnummer waar New Cool mee opent, wordt inderdaad superstrak nagespeeld: Nobody Beats The Drum mag het instrumentarium tegen hebben, ze wisselen geniaal van ritmes. Na een opzwepend begin en een traag, meeslepend middenstuk eindigen zij in een grote ritmische climax. Ook het jazzcollectief weet zijn tegenstander uitmuntend na te spelen. De uitslag spant erom, het blijkt 3-0 voor New Cool Collective.

Soundclash

“In de Soundclash zijn geen regels. De bands krijgen alle ruimte om te doen wat zij willen.” Dit klinkt wellicht goed, maar waar loopt het op uit? Een chaos van geluid. Beide collectieven pielen maar wat door elkaar heen en weigeren elkaar ook maar een maat de ruimte te geven. Zelfs de door New Cool Collective meegenomen Jules Deelder - dichter en notoire nachtburgemeester van Rotterdam - is onverstaanbaar. Enige pluspunt zijn de hilarische visuals van kleine mannetjes met de hoofden van hun concurrerende muzikanten, bij Nobody Beats the Drum. Deze belanden te pas en te onpas onder vallende piano's, tussen klapperende violen en in toeterende blaasinstrumenten. De hippe jongens halen zo de oudjes in. De eindstand: 3-3

Beide partijen krijgen allebei nog één minuut om zich te laten gelden, verre van genoeg voor de bands om tot hun recht te komen. Hier loopt het hele concept van Redbull Soundclash spaak: voor atypische popbands is één nummer verre van voldoende om tot een hoogtepunt te komen, laat staan dat ze in één minuut een feestje kunnen bouwen. Dat New Cool in die laatste minuut alsnog wint, mag gezegd worden. Maar eigenlijk zijn beide bands winnaars.