Appelpop: muzikale uitverkoop met weinig hoogtepunten

Gelders Poppodium vormt het alternatieve geweten van enorm druk gratis festival

Tekst: Eelco van Eldijk / Foto's: Miki Hulsker, ,

Appelpop, ooit begonnen als leuke nevenactiviteit tijdens het Fruitcorso in Tiel, is uitgegroeid tot één van de drukst bezochte meerdaagse festivals in Nederland. Op zaterdag stonden naast de grote namen Guus Meeuwis en Within Temptaton gelukkig ook de lokale helden Black Bottle Riot en Skip Intro op het programma.

Gelders Poppodium vormt het alternatieve geweten van enorm druk gratis festival

Appelpop is een gemakkelijke afsluiting van een mooi festivalseizoen. Het festival is gratis, goed bereikbaar en netjes verzorgd. Het grote manco is jaarlijks het programma. Er moeten veel bezoekers op de been worden gebracht om het festival te kunnen bekostigen, wat ervoor zorgt dat voornamelijk de gevestigde orde op het programma wordt geplaatst. Het trieste dieptepunt daarin vormt dat Within Temptation voor de zesde maal benaderd is (in hun toch-al-niet-tientallen-decennia durende carrière) om op het festival te spelen. Behalve dat het publiek wordt gelokt met een halve stal standaardnamen van Nederlandse bodem (Blof, Ellen ten Damme, Guus Meeuwis etc.) dienen de bezoekers van Appelpop natuurlijk grif hun geld uit te geven. De kosten van een biertje bedragen 2 euro en 20 centen en een klein ranzig frietje-met 3 euro. Daarnaast wordt je echt op alle momenten van je festivalbezoek geconfronteerd met reclame, de andere inkomstenbron van het festival. Appelpop verdient daarmee niet de schoonheidsprijs. Gelukkig is daar het 3e podium als alternatief geweten van het festival. Hier staan voornamelijk jonge, aanstormende bands op het programma. Onder de noemer ‘Gelders Poppodium’ staat ook een aantal locale acts geboekt, zoals Black Bottle Riot en Skip Intro. Black Bottle Riot krijgt als dank voor hun bluesy rock een moshpit recht voor het podium, een bijzondere combinatie. Maar het moet gezegd worden; de band weet zowel mijn vader van 55 als een clubje puistige pubers te bekoren. Daar sta ik dan, als recensent met mijn waffel wijds open over de vervelende genaratiekloof (ten tijde van mijn Black Bottle Riot-recensie, enkele weken terug) toch mooi voor lul door. Simon Snel en zijn fijne vrienden stampen de nummers als ‘In Balance’,’ Stay Hungry’ en ‘Bound to Die’ (met Led Zep-intro) er op de bekende wijze uit; bot, lomp en swingend (i.p.v. de inmiddels ingeburgerde Opposites-uitspraak). Een lekker optreden dat op goede reacties van het publiek kan rekenen. Toch misschien de volgende keer ‘We’re an American band’ van Grand Funk als cover, in plaats van het relatief onbekende nummer van Canned Heat. Skip Intro doet het hierna nog eens allesbehalve dunnetjes over. Hoewel deze band de meest geboekte van Nederland van het afgelopen seizoen is , heb ik ze nog nooit aan het werk gezien. De band heeft de nodige prijzen achter hun naam staan en dat is niet vreemd. Ondanks dat hun set soms wat vlak overkomt, speelt het drietal lekker energiek en bijzonder strak. Een aangename kennismaking met deze stevige rockers. Een jonge band die barst van het talent. Daarna loopt de, nagenoeg volledige, bakvissenvoorraad van Tiel en omstreken uit voor of Within Temptation in de grote tent of All Missing Pieces op het derde podium. Gezien mijn enorme ‘voorliefde’ voor de commercie-gothics blijf ik lekker bij All Missing Pieces hangen. Hetgeen een aardig behang vormt voor een hapje eten en een lekker biertje met een oude bekende. Voicst, Moke, Agua de Annique, The BossHoss en Kraak & Smaak ’s werken middags en ‘s avonds hun standaardsets af op de andere podia. Geen opzienbarende zaken. Daarentegen dient wel vermeld te worden dat Kane , later op de avond, daadwerkelijk verrast. De band, natuurlijk onder aanvoering van blikvanger/dictator Dinant, speelt een loeistrakke set die eigenlijk uit slechts één hoogtepunt bestaat. De enige echte stadionband die Nederland rijk is laat zien waarom zij dat zijn. Hoewel ik verre van een Kane-fan ben, blijf ik het gehele optreden van begin tot eind geboeid. Groots en meeslepend geeft Kane hier les aan de andere bands. Het optreden behoort tot één van de spaarzame hoogtepunten van de Appelpop-zaterdag. Ik hoop dat u me vergeeft, dat ik Guus met de zachte ‘G’ daarna links laat liggen en me weer met het pontje naar de overkant van de Waal begeef. Zoals men (daar) in Maas en Waal zegt: "Tiel is nie viel, behalve de twee dagen van Appelpop" is wederom redelijk bevestigd. Hoewel het geen geweldige geprogrammeerd festival is en blijft, weet de organisatie een karrenvracht aan publiek op de been te brengen; vele e-moe(s)(ga je moeder vervelen met je ‘free-hugs’!), dagjesmensen van het fruitcorso (tegelijkertijd in Tiel), papa’s en mama’s met kroost en festivalliefhebbers vormen een bont en amusant geheel. Dat maakt de reis naar de Betuwe voor één dagje het wel waard, een weekend lang zou me teveel van het ‘goede’ zijn.