Er staan drie punkbands op het programma, te weten Cervix, het Schotse Oi Polloi en Zibabu. De gehoorgangen worden vanaf 21:30 getergd door een redelijk krakkemikkige punkband waarvan het publiek de nummers beter kent dan zijzelf. Het zal wel een stevig staaltje punk zijn, want het geheel wordt volledig geaccepteerd door alle aanwezigen en na de show worden ze dan ook nadrukkelijk gecomplimenteerd met hun ode aan deze welbekende muzieksoort. Cervix verwerft zo mogelijk nog meer respect. De jongens van deze band zijn namelijk erg jong en er is een vermoeden dat deze band sowieso scoort omdat ze zich staande weten te houden tussen twee oudere bands. Toch zijn ze met louter twee jaar ervaring een stuk meer volwassen dan de voorgaande band. Zelfs met een redelijke timide en verlegen houding hebben ze de steeds drukker wordende Onderbroek op de hand en mag men van een succesvol optreden spreken. Oi Polloi treedt als laatste aan en is duidelijk de meest volwassen band van allen. We hebben het hier over een samengeraapt zooitje ‘scum of the earth, the lowest of the low’. Ze zouden er nog trots op zijn ook, deze Hobbits van in/tegen de veertig. Het grootste gedeelte van de band heeft er duidelijk al een zware dag/voorgaande nacht op zitten en dat stralen ze ook uit. Niettemin houdt de zanger zich kranig en beweegt vol enthousiasme over het podium. Hij begint zelfs zijn eigen ‘Singing Bee’ contest door het publiek een zelfgemaakte autocue voor te houden (lees: stukje karton met krachttermen.) De gimmick werkt fantastisch en de band ziet dat hun taak volbracht is. Met deze punkavond wordt waardig afscheid genomen van deze vieze onderbroek die we wellicht niet meer terug zullen herkennen. Er zal waarschijnlijk een flink schepje Dash 3 worden gebruikt om de toekomstplannen met hulp van de woningbouwvereniging te realiseren. Een laatste groet aan dit donkere hol, met zijn jarenoude spinnenwebben aan de spots, is dus op zijn plaats. Saluut!