Het was bedoeld als een leuk Arnhem-Nijmeegs treffen, waar de Arnhemse Shaggable Sluts tesamen met de Nijmeegse Bipsen de avond in zouden knallen om the Briefs in te luiden. The Bips waren op een of andere manier echter niet meer op de avond – ik weet er het fijne niet van - zodat de Sluts samen met de Briefs het punkgebeuren mochten vieren. Dat doen ze met verve. The Shaggable Sluts trappen zoals ze dat altijd doen af met snotterige punk, opgevrolijkt met allerhande invloeden. Met name uit de rock ‘n roll en surf wordt (meer Mystery Fives dan Instant Agony) een dot inspiratie gehaald, wat een welkome afwisseling geeft op het almaar rechtoe-rechtaan doorknallen van sommige punkbandjes. Het publiek weet de meer op surfleest gestoelde nummers echter niet helemáál op waarde te schatten, en als de Sluts een zowat instrumentaal nummertje ten gehore brengen, kakt het geheel qua sfeer enigzins in, en wacht men tot er weer flink in het rond gepunkt kan worden. Veel meer dan een alleraardigste opwarmer voor de Briefs is het dan ook niet, op deze avond. Dat is echter geen schande, want the Briefs doen alles waar voor ze gekomen zijn en meer. Wat Een Band. Ze mogen dan van de malle zonnebrilletjes zijn, onder die brillen gaan rechtgeaarde punks schuil die weten hoe het spel gespeeld wordt. Punkrock die niet gezapig wordt, bijna een curiosium. Geen compromissen, geen gezeik, wel oorvriendelijk rockend en vol passie. Deze band uit Seattle blijft een van de grote kleine punkrockbandjes die de harten steelt van fans zonder in de uitverkoop te gaan. Ook deze avond bewijzen the Briefs wederom – ook 30 jaar na dato- in een vol genietende Goudvishal, dat punk terug is van nooit weg geweest.