Als de ronkende ventilator uitgezet is en het gezellige zaaltje aardig gevuld is met een aandachtig publiek, laat Marten de Paepe zijn wekker horen. Wake Up Call is zijn persoonlijke begin van elke dag en van een aangenaam optreden waarbij elk nummer wordt ingeleid door een mild humoristische uitleg. De vaste begeleiding op cello (met een kort uitstapje naar piano) en xylofoon/zang (met een uitstapje naar een ‘ding’ dat een Indiaas harmonium blijkt te heten) leggen de zachte fundering waarop Marten zijn gloedvolle liedjes bouwt. De onderwerpen van de nummers stromen van een onmogelijke liefde tussen een kikker en een eend naar zomeravonden met drank en vrienden. De voorkeur voor zoethout in vergelijking met marsepein, John Lomax die in de jaren dertig met een mobiele studio de VS doorkruist op zoek naar folktalent zoals Leadbelly - inspiratie blijkt in vele dagelijkse en historische zaken te zitten. Muzikaal steekt het allemaal goed in elkaar. De gitaartechniek alsmede die van de cello zijn van een hoge kwaliteit en de xylofoon geeft een verlichtend tintje aan het geheel, dat goed bij het lichte stemgeluid van de Nijmeegse singer-songwriter past. Een blik op het publiek geeft aan dat de opzet van Marten is geslaagd om zijn ‘fijne mensen’ te voorzien van een klein uur mooie folkmuziek. Veel mondhoeken staan omhoog en er zijn zelfs enkele paren gesloten ogen waarneembaar. Na de afsluiter Out To Dry kunnen de ogen weer open, kan er weer geademd worden en kan men weer terug, over de kade, de trappen op naar de drukte van de Affaire.