Op de Saddlespan wordt een zwoel doch energiek sfeertje gecreëerd. Bij nader inzien is het een uit Amerika afkomstige dubreggaepunkrockpopgroove band. Jawel, u leest het goed. Eigenlijk is het niet belangrijk om deze band in een hokje te plaatsen. Wel belangrijk is dat er verschrikkelijk goed op te dansen is. Denk aan een meer zwoele en noise getinte versie van Bad Brains. De respons van het publiek bij het Saddlespan podium is goed. Er wordt veel gedanst, geklapt en gelachen om de subtiele grapjes van de zanger uitgedost in een wit, driedelig pak. Als hij dan ook nog eens verklaart op zoek te zijn naar de beste Nederlandse danser, is het feest helemaal compleet. Bij een band die grossiert in zoveel genres en het experiment hoort een degelijke ritmesectie. Gelukkig is deze band voorzien van een ritmesectie van hoogstaand allooi. Zij voorzien de zanger in zijn wat meer smerige gitaarstukken van een doorlopende groove. Door deze afwisseling tussen dansbare reggae, flink wat humor en wat uitgetrokken instrumentele stukken ontstaat een afwisselende set. Soms haalt de zanger hier de vaart uit door zijn zomerse humor, maar een enkeling die hierom lijkt te treuren. Vandaag is de Saddlespan een dansvloer voor jong en oud en mag iedere platvoerse Nederlander zich de beste danser wanen. De zanger van de band formuleert het zo: ‘’No, you’re not the greatest dancer. But you’re cute though.”