Mardi Gras.BB zijn al echte Grote Meneren in Duitsland en Frankrijk. Honderdduizend albums wisten ze te slijten onder hun fans aldaar, en met de single 'Psychoflute' voerden ze in 2000 zelfs al eens de Duitse hitlijsten aan. Het rond zanger Doc Wenz en gelouterde sousafonist Uli Krug gebouwde collectief heeft dan ook al een behoorlijke live-reputatie weten op te bouwen met hun op klassieke New Orleans-brass-bands-leest geschoeide muziek. Met maar liefst zes blazers, een draaitafelvirtuoos, twee percussionisten en een elektrische gitarist, zijn in elk geval alle ingrediënten voor een aangenaam avondje Saddlespan aanwezig. Maar waarom beklijft het dan uiteindelijk toch niet echt? Eerlijk is eerlijk, een indrukwekkend schouwspel levert het bonte gezelschap absoluut. Het Duitse tiental weet met zijn rijke ervaring natuurlijk prima hoe het een live-show moet wegzetten, en heeft genoeg trucjes in de kast om in elk geval de voorste linies van het publiek constant in beweging te houden. Muzikaal lijken ze vanavond echter ietwat te verzuipen in hun eigen pompeuze geluid. Met die zes blazers zou je voor zowel een krachtig samenspel als een intrigerende dissonantie kunnen gaan, maar door het niet helemaal lekker afgestelde geluid geeft de overdaad aan blazers het geheel toch een wat rommelig karakter. Bovendien werkt het zompige en traditionele geluid dat het genre eigen is als een enigszins beperkende factor, waardoor het allemaal toch wat gemoedelijk overkomt. Mardi Gras.BB staat garant voor gezellige straatmuziek met ambitie, die wellicht in een wat intiemere ambiance beter tot haar recht zou komen. Op zo’n groot festivalpodium komt het echter vooral heel statisch en afstandelijk over. Achtergrondmuziek om gezellig bij te ouwehoeren (een buitenkans die het Nijmeegse publiek uiteraard niet onbenut laat), maar zo urgent en meeslepend als hun live-reputatie belooft wordt het vanavond nooit. Mardi Gras.BB durft zich vanavond nog niet echt bloot te geven, dus voorlopig nog even geen kralenkettingen voor de Duitsers.