Wegens ‘oververmoeidheid’ van de presentator van het Saddlespan podium, showt zangeres Roos Rebergen haar presentatievaardigheden door middel van een tenenkrommende rijmvorm: “Wij zijn nog lang niet moe, hier is Do-The-Undo.” Na het uiteenvallen van Daryll-Ann heeft gitarist Anne Soldaat met zijn nieuwe band Do-The-Undo een situatie geschapen waarin hij zijn kwaliteiten als schrijver van fraaie popliedjes nog meer kan etaleren. Ook bij optredens neemt Soldaat het voortouw. Als frontman neemt hij bijvoorbeeld meer dan voorheen het vocale gedeelte voor zijn rekening. Zijn karakteristieke pose – de voeten bij elkaar, de gitaar enigszins krampachtig vasthoudend – is echter gebleven. De set van Do-The-Undo bestaat voor het grootste gedeelte uit nummers van het gelijknamige debuutalbum, aangevuld met een cover van Daryll-Ann (‘Raga the Messenger’) en CSN&Y. Net als veel andere labelgenoten weet de band een prima balans te vinden tussen samenzang en gitaarspel. Op het podium klinkt de band echter rauwer dan op plaat. Het rockgehalte overvleugelt de subtiliteit van het materiaal. Maar dat is geen punt van kritiek, de ervaren bandleden weten immers wel hoe een nummer live naar een hoogtepunt gespeeld dient te worden. Ondanks enkele iets minder briljante songs aan het eind van de set, weet Do-The-Undo van begin tot eind te boeien. Na de toegift lijkt Soldaat dat ook te beseffen. “Het was gezellig, we hebben genoten. Echt waar!” Dat geldt uiteindelijk ook voor de aanwezige muziekliefhebbers.