Als Supersonic Megafuckers aantreedt als opener van het Gelderse podium, klinkt er al meteen een gejuich van herkenning vanuit het grotendeels rustig in de zon liggende publiek. De Megafuckers zijn natuurlijk geen onbekenden in de oudste stad van Nederland en hebben al een behoorlijke staat van dienst opgebouwd met hun korte, puntige, compromisloze trashrock. Al lijkt het er wel op dat ze de kritiek op de korte lengte van hun nummers ter harte hebben genomen. Nog steeds staat het trio garant voor een stevige bak herrie, maar er lijken toch ook wat langere, meer uitgewerkte nummers hun setlist binnengeslopen te zijn. Een prima ontwikkeling, waardoor het geheel toch net wat minder fragmentarisch overkomt. NE1 heeft het een stuk lastiger met het publiek dan hun thuisspelende voorgangers. Met leden uit Soylent Green, Porpoise Spit en The Oxx-Band staat er bij hen meer ervaring op het podium dan bij de andere drie bands bij elkaar. Echter, het languit in het gras liggende publiek laat hun toch degelijke set met stampende, electronisch-getinte rock rustig aan zich voorbij gaan. Provocaties van frontman Marco van der Aar: "Nijmegen, wake up!", blijven zelfs zonder enige reactie. Zonde, want de band staat goed te spelen en toont onder andere met single 'Chit Chat Junkie' en 'Vagabond' aan dat ze wel degelijk wat in hun mars hebben. Een vergelijkbaar probleem heeft Skip Intro, tot op zekere hoogte. Gelukkig weten zij zich gesteund door een in rode bandshirts gehulde groep meegereisde fans, die met hun enthousiasme op de eerste rij in elk geval al meer mensen op de dansvloer weten te lokken dan NE1's vriendelijke verzoeken voor elkaar kregen. Muzikaal zit het in elk geval ook prima in elkaar, hoewel de vele invloeden uit de stoner rock en grunge laten zien dat de band nog een beetje zoekende is naar een eigen geluid. Skip Intro bestaat echter pas net een half jaar, dus een goede kans dat het beste nog moet komen. Een band om in de gaten te houden. Of The Barons Remedy nu profiteert van de iets minder drukkende hitte of gewoon beter aansluit bij het publiek is onduidelijk, maar feit is wel dat zij als enige band op het Gelderse podium vandaag de dansvloer enigszins gevuld krijgen. Hun funky blues rock wordt zelfs onthaald met hier en daar een voorzichtige heupbeweging onder het publiek, weer eens wat anders. De soulvolle zang van de frontman van de band is niet aan iedereen besteed (waaronder ondergetekende), maar als enige band in dit rijtje worden ze een beetje fatsoenlijk ontvangen. Het zal de hitte of het veel te lekker liggende gras wel geweest zijn, maar het publiek had vandaag in elk geval weinig trek in al te veel inspanning. De bands zelf kan in elk geval weinig verweten worden, hun sets waren stuk voor stuk gewoon degelijk, hoewel weinig opzienbarend.