Goeie zet van Extrapool: halverwege de Affaire een groep programmeren die het publiek een 'audiovisuele fitness-workout' voorschotelt. De bierbuik die je tijdens zo'n week oploopt moet er immers ook weer af. En dus stond woensdagavond het Belgische Maskesmachine in de Barbarossa-ruïne. Begeleid door minimalistische gruizige beats voeren Liesbet, Barbara en Eva een choreografie uit, terwijl op het scherm achter hen de workout voor het publiek wordt vertoond. Helaas doet er niemand mee, dus het gezondheidsdoel wordt niet gehaald. Maar vermakelijk is het wel. Bijzonder vermakelijk, zelfs. En dat blijft het ook als de dames de microfoons en hun instrumenten erbij pakken. Afwisselend toetsen, gitaar, trommels, viool, computerbeats, ukelele, drums - ze zijn niet voor één gat te vangen en bovendien beheersen ze de instrumenten heel behoorlijk want we krijgen een stel mooie nummers te horen. Sommige schattig, lieflijk en vertederend, andere rauw en ritmisch, en vrijwel allemaal voorzien van synchrone danspasjes. Het is licht, het is leuk, het is prettig om naar te kijken en het overtuigt van begin tot eind. Geen gemakkelijke prestatie, want het geluid was behoorlijk belabberd. De bassist - die schijnbaar onderdeel uitmaakt van de band, maar nauwelijks een (zichtbare) rol speelt - is tijdens zijn eerste nummer bijvoorbeeld amper te horen. Bij vlagen klinkt het zelfs alsof je naar een ongemixte repetitie staat te luisteren. Dat Maskesmachine ondanks die tegenslag overeind blijft, is te danken aan hun bijzonder leuke presentatie en vooral aan hun fijne liedjes.