“De Arctic Monkeys van de rumba”, noemen ze zichzelf in hun spaanstalige biografie. Meer begrijp ik niet van het stuk tekst, maar met deze vergelijking zet La Troba Kung Fu zichzelf heel stevig neer. Aan het begin lijkt deze vergelijking in elk geval op te gaan voor de podiumpresentatie: de band lijkt er niet zoveel zin in te hebben en kijkt wat afwachtend het publiek in tijdens het eerste nummer. Gelukkig blijkt dit van korte duur, want zodra ze zien dat het publiek goed reageert en begint te dansen, is al snel het ijs gebroken en ontaardt het optreden in een energieke en aanstekelijke show. Joan Garriga is de accordeonist en zanger van La Troba Kung Fu. Hij was voorheen frontman van de spaanse band Dusminguet, die al eens Lowlands had veranderd in een dansende massa. Hij heeft in deze band mensen om zich heen verzameld uit verschillende grote mestizo-bands, zoals Amparanoia en Ojos de Brujo. De band speelt een aanstekelijke mix van onder meer rumba, mestizo, tango en cumbia met gitaar, accordeon, drums, percussie en keyboard. Is de ruimte voor het podium eerst nog matig bezet, tijdens het optreden wordt het steeds drukker en er lopen nauwelijks mensen weg. Dit is muziek die blij maakt, uitnodigt om te dansen en het zomerse gevoel tot in je tenen laat doordringen. Op het laatst wordt nog een stukje uit ‘Eye of the Tiger’ verwerkt in een van de refreinen, maar dan wel volledig in de bijpassende spaanse mestizo-stijl. Na het optreden blijft het publiek overrompeld achter, moe van het dansen. Ja, die vergelijking met die apen is zo slecht nog niet.