Het publiek staat reeds voor aanvang in grote getalen te wachten. Het is tijd om de meest ervaren act van deze Affaire te verwelkomen in het Waalpark: No Means No. De term ‘veteranen’ lijkt niet van toepassing op No Means No, hoewel ze alweer 28 jaar bezig zijn: de energie, het speelplezier en de overtuigingskracht spatten werkelijk van het podium af. De mannen van No Means No kunnen zo toetreden in het lerarencorps van de Rock & Roll Highschool van de Ramones, dit is kwaliteit in optima forma. De twee boers Rob en John Wright op respectievelijk bas en drum zetten een uitzonderlijk sterke basis neer waarop Tom Holliston met gelikte gitaarloopjes het feest compleet maakt. Zingen kunnen en doen ze alledrie. Ze schieten van rechttoe rechtaan meeschreeuwrefreintjes naar overgangen in verassende, gecompliceerde maatsoorten. Een uniek geluid, welke door velen is geprobeerd te duiden - jazzcore, math punk, intelligent rock, noem het hoe je wilt: No Means No is en blijft No Means No. Het optreden is een bloemlezing uit het werk dat ze de afgelopen 28 jaar aan de wereld kenbaar hebben gemaakt. De nummers worden afgewisseld met humorvolle opmerkingen van alle drie: dit is entertainment! Een nummer van de nieuwe CD 'I see a Mansion in the Sky' wordt opgedragen aan restaurant De Belvédère, wat naast de Waalbrug mooi uitgelicht het decor vormt van de prachtlocatie. Het publiek reageert goed op de muziek: de pit wordt groter en groter. Er blijken vele fans te zijn die bij het aankondigen van met name de nummers van de toegift een instemmend gejuich laten horen. De anderhalf uur dat het optreden duurt zijn voorbij gevlogen. Het is te hopen dat No Means No snel weer terugkeert, dan liefst met een avondvullend programma.