De Affaire - C-Mon en Kypski op de Affaire doet Lowlands verbleken

Ultiem volksfeest ter afsluiting

Tekst: Jasper Konijnenbelt / Foto's: Dennis Stempher, ,

Een volledig ontploft Saddlespan stampt de Valkhofheuvel bijna terug tot onder zeeniveau. De forse beats van C-Mon en Kypski doen de beschonken massa als atomen tegen elkaar stuiteren. De ultieme apotheose van het festival degradeert de overige zomerfestivals tot povere tuinfeestjes.

Ultiem volksfeest ter afsluiting

Sinds hitsingle 'Bumpy Road' lijkt de weg naar succes voor C-Mon en Kypski zonder kuilen. Razendsnel nestelen de mannen zich in de top van de vaderlandse muziekscene en knappe jongen die ze daar nog weg weet te krijgen, met name gezien het feit dat de heren over voldoende genie beschikken om beats uit de wollen hoedjes te toveren die de concurrentie het zwijgen opleggen. Bij opkomst van het kwartet dient uw recensent even een stapje terug de menigte in te doen; oordoppen dempen dan weliswaar het geluid, de adamsappel wordt door de inmense druk van het geluid in de strot gedrukt en dat recenseert niet prettig. Knetterhard dus weer daar vooraan Saddlespan, daar waar doorgaans geklaagd wordt over het timide geluidsniveau op de Affaire. Het mag de pret echter niet drukken: een pompende beat tovert het Valkhof direct om in een gigantische kippenren, waar alles en iedereen door elkaar krioelt. C-Mon bedient zich van stoere kreten als ‘je weet toch’ en ‘check die shit’, maar is met name heel goed in vette samples over de menigte uitspuwen. Daar waar doorgaans in dit genre de muziek uit een DAT-tape komt of met voortdurende loops uit een PC geperst wordt, creëren C-Mon en Kypski vrijwel alle klanken uit hun experimentele oeuvre ter plaatse. Dat is niet alleen erg knap, het zorgt ook voor een uitstekende interactie met het publiek. De sampletovenarij en vette gitaar- en orgelpartijen worden door het publiek heftiger ontvangen dan Andries Knevel op de EO-Jongerendag. Muzikaal hoogtepunt is derhalve wanneer Kypski vanachter zijn drumkit met ingebouwde draaitafel op z’n dooie eentje een track in elkaar brouwt die de menigte en overige bandleden in extase brengt. De carnavaleske beats van de heren zorgen voor een uitgelaten stemming onder het publiek en als blije kinderen op het strand rent en springt de menigte door elkaar heen en roept om het hardst. Het geheel ontaardt in een orgie van toeterende balkanklezmer, pompende hiphop, ranzige electro, stuiterende breakbeat en iedereen springt, feest en danst mee. De organisatie wrijft zich in de handen; de Affaire speelt haar beste troef op het laatst.