In de Drôhme maakt A Hawk and A Hacksaw vanavond zijn opwachting. Het duo, Jeremy Barnes (voormalig drummer van de indie-goden van Neutral Milk Hotel) op accordeon/percussie en violiste Heather Trost, weet met zijn gypsy folk, een bij de temperatuur toepasselijke Oost-Europese sfeer neer te zetten. Op het spel van de twee is niets af te dingen. Barnes legt met zijn accordeon een stevige basis voor Trost, die er met haar viool prachtig omheen fladdert. Ondertussen bespeelt Barnes met zijn voeten een bassdrum en twee bekkens. Dit laatste klinkt goed op papier, maar het geluid wat Barnes hiermee voortbrengt staat in schril contrast met het prachtige spel van trekzak en viool. Het is soms te hard waardoor de andere instrumenten moeilijk te horen zijn. Daarnaast is het wat monotoon en bovendien zwabbert de muziek, omdat het ook niet altijd even strak gaat. Wanneer er naast de twee een goede percussionist op het podium had gestaan, was het flink toegestroomde, goedwillende publiek ongetwijfeld overgegaan tot een kolkend polkafestijn. Na een aantal nummers valt de stroom even kort uit en staat de hele tent in het donker. De twee lossen het snel op door midden in het publiek te komen staan en onversterkt een nummer te spelen. Dit wordt met luid gejuich begroet. Het toont ook waar de instrumenten eigenlijk voor gemaakt zijn: om midden in een mensenmassa met het volk tekeer te gaan. Er wordt flink meegeklapt en het scheelt wederom één haar of de gehele Drôhme verandert in een hossende mensenmassa. Wanneer A Hawk and A Hacksaw werkelijk de voetjes van de vloer wil krijgen, lijkt het maar een kleine stap naar A Hawk and A Hacksaw and A Drummer.