Goede wijn kan groeien naarmate de tijd verstrijkt. Ook The Pax, met een finaleplaats in de Roos van Nijmegen op zak, is met hun 'oude wijn in nieuwe zakken' een belofte voor de toekomst. Met muziek die gebaseerd is op Guns N' Roses, The Strokes en The Rolling Stones proberen ze de wereld te veroveren. Voorlopig lukt dat vooral bij hun leeftijdgenoten die de eerste drie rijen voor het Ooijpodium bezetten. En lieten ze in de Roos nog een steekje vallen, dit is de plek om de overige, honderden, mensen te laten zien dat de belofte toch wordt ingelost. Wanneer de band het podium bestijgt - het rock-'n-roll-gezicht is opgezet, de bijpassende stagehand (met zonnebril) staat klaar - zijn alle tekenen aanwezig dat het een gezellig avondje The Pax zal worden. Zodra de band opener 'So Alone' inzet wordt helaas snel duidelijk dat er vanavond geen belofte wordt ingelost. Het slechte geluid laat een ongeïnspireerde en vooral zeer rommelige band horen. Dat de keel van zanger Peterson Pax niet meewerkt is jammer, maar geen excuus voor het niveau dat soms ternauwernood boven dat van een beginnend schoolbandje uitkomt. Zeker niet als even later blijkt dat ze '5 seconds late' en 'Cappuccino' wel met overtuiging kunnen spelen. Maar het is al te laat en dan kunnen ook een bassolo, een drumsolo en een dappere poging tot publieksparticipatie deze avond niet meer redden. De band sleept zich door de set om dan zo snel mogelijk het podium te verlaten. Ook al roept het publiek voorzichtig om meer, ze komen niet meer terug. En dan past maar één conclusie: deze wijn heeft duidelijk meer tijd nodig. Foto's: Ilse Lambert