Van 4 t/m 14 april staat de Friese Popcultuur in de schijnwerpers tijdens de Friese Lente! Hiervoor is speciaal een magazine ontworpen vol interviews met makers en artiesten van Friese bodem. Deze uitgave is mogelijk gemaakt door het Platform Popcultuur Fryslân. Het magazine is gratis te verkrijgen op verschillende culturele locaties in de noordelijke provincies. Lees hier het interview met creatieveling Kidd Nebula.
Kidd Nebula wordt dit jaar 30 en dat heeft hem doen reflecteren op de laatste 10 jaar, waarin hij vanuit het diepste dal naar de hoogste piek is geklommen. Dat verhaal, de pijn en eenzaamheid die daarbij kwamen kijken, heeft hij toen in muziek verwoord. Nu hij die periode heeft overwonnen en gelukkiger is dan ooit, voelt het alsof hij niks meer te vertellen heeft. Dat is eng, maar er zit ontzettend veel muziek en creativiteit in hem, dus het werd tijd om iets anders te gaan doen: het is nu tijd voor instrumentale funk en jazz.
Laten we gelijk maar met de deur in huis vallen: Wat is de boodschap in jouw muziek?
“My dude… direct ook gewoon. Pfoe. Ik heb nooit echt gedacht aan mijn muziek als iets dat een boodschap zou moeten hebben. Het is voor mij meer een dagboek. In de tijd dat het echt slecht met me ging heb ik heel veel muziek gemaakt en teksten geschreven om dat een plek te geven. Dat was vooral bedoeld als notitieboek voor future me om later terug te kunnen kijken op waar we vandaan komen en daarvan te leren. De tekst zelf gaat doorgaans over vrouwen en relaties – lekker origineel, haha.”
En heb je er nu al van geleerd?
“Nu ik erop terug kan kijken heb ik geleerd dat je je nooit schuldig hoeft te voelen als je voor je eigen geluk en dromen kiest. Die hoef je aan niemand te verantwoorden. Dat is zo’n beetje waar mijn album I Don’t Like Any Of You over gaat: relaties die eindigen, omdat ze niet in dienst staan van je dromen en geluk. Daarop uitzoomend is de grotere boodschap geweest: ga doen waar je gelukkig van wordt, of dat nou muziek is of iets anders. Who cares, dude. Ga doen waar je gelukkig van wordt.”
Waar word jij gelukkig van?
“Vooral van rust en kalmte, haha. Maar ook als ik dingen aan het maken ben. Als ik bezig ben om een idee om te zetten naar realiteit, geniet ik van dat proces. De omvang en de uitkomst van dat idee hebben dan niet eens prioriteit. Gewoon lekker maken om het maken. Geef dat innerlijke kind van je het stuur en ga even lekker plezier maken. Wanneer was de laatste keer dat jij oprecht kinderlijk plezier voelde?”
Moet ik dit nu beantwoorden?
“Hahaha, hey, hallo, dit is mijn interview.”
Waar gaat je nieuwe muziek over?
“Ja, dat is dus de grap: ik had nooit gedacht dat ik daadwerkelijk lang genoeg zou leven om mijn dromen waar te maken, want dat is ook een valkuil: wat ga je daarna doen? Waar ga je het nog over hebben als je alles hebt dat je had kunnen wensen? Verlies je dan niet al je creativiteit? Daar heb ik wel een tijdje mee geworsteld, maar de uitkomst is gewoon altijd: geniet en leer ervan zo lang het duurt. Er komen vanzelf weer nieuwe momenten, daar hoef je niks voor te doen.”
“Ik ben niet iemand die oude wonden open gaat trekken, puur om iets te hebben om over te schrijven, en ik zie al helemaal niet het nut in van die periode herbeleven. Soms is het beter om gewoon je mond te houden als je niks zinnigs te zeggen hebt. Júist als je niks zinnigs te zeggen hebt.”
“Er zit ontzettend veel muziek en creativiteit in mij, maar het vertaalt zich nu vaker naar instrumentale funk en jazz dan naar tekst. Sinds we de peilsessies hebben bij SUF&DUF Radio maak ik zelfs steeds meer elektronische muziek. Laat de muziek zeggen wat je niet in woorden kan uiten.”
Kunnen we dit jaar die nieuwe instrumentale funk-jazz-electronic-fusion-muziek nog verwachten?
“Wat? Hahaha. Houd je hoop hoog en je verwachtingen laag, mijn vriend. Oh, maar je kan in de tussentijd wel genieten van de eerste post-album single die eind vorig jaar is uitgekomen: Go Down With Her! Dat is een kosmische trip door funk van bijna acht minuten, mét vocals, dus daar moet je het voorlopig mee doen. En mijn album!”