Ik geef het eerlijk toe: de digitale revolutie gaat grotendeels aan mijn deur voorbij. In de dagen dat ik nog wel eens als "artiest" in een opnamestudio vertoefde kon ik het allemaal prima volgen. Analoog, niks mis mee. Met The Pin-Baskets namen we in de Blue Tape Studio te Luinjeberd een paar liedjes op die voor het nageslacht vast werden gelegd op een viersporenmachine waar, ooit, zeshonderd jaar geleden, "Venus" van Shocking Blue mee was opgenomen.
Rock 'n roll historie, al dan niet verzonnen. Maar vooral: begrijpelijk. Je ging met je hele hebben en houwen naar zo'n studio, niet zelden een voormalige woonkamer van een even voormalige boerderij op het platteland. De studio werd in de regel gerund door een niet eens zo voormalige hippie die door gehoor- dan wel rugklachten gedwongen het PA-werk verruild had voor studiowerk. In die woonkamer stalde je dan je apparatuur, of wat daar voor door moest gaan, en het "opnameproces" kon beginnen. Aanvankelijk alles in één take, want dat was goed voor het live-gevoel. Dat er opnametechnisch niet méér in zat, speelde ook wel mee. Maar alles gebeurde analoog, met wat in feite gewoon een bandrecorder was.
Later namen de mogelijkheden toe, meer sporen, zodat er "ingeprikt" kon worden. Maar het bleef analoog, begrijpelijk, zeker voor een volstrekte alpha als ik. Dozen vol met cassettebandjes, van zowel studio-opnames als repetities, staan met verwijtende blikken in mijn gangkasten, langzaam maar zeker hun magnetische herinneringen verliezend.
Tegenwoordig, zo begrijp ik, worden thuis gemaakte opnames als digitale bestanden in een computer opgeslagen. Het is niet eens nodig dat de muzikanten op hetzelfde moment in dezelfde ruimte zijn. De opnames vinden vervolgens hun weg naar MySpace-sites, waardoor ze ogenblikkelijk door fans van Ferwerd tot aan de Fuji-eilanden beluisterd kunnen worden. Teepjes opsturen? Laat me niet lachen! Luister - ik zal niet nostalgisch doen. Ik geloof best in de zegeningen van technologie. Digitale toegankelijkheid, net wat u zegt. Maar of ik het allemaal snàp...
Eric Ennema