Dit merk je al direct aan de voorprogramma’s. iMad aan de ene kant met zijn conscious hiphop en To the Wolves met hun technisch strakke metalcore belichamen waar de bandleden van Frontstreet zelf vandaan komen en waar ze ook trouw aan zijn gebleven. De acts staan samen mét Fronstreet op het podium en niet ter ondersteuning ván. Dit is geen voorprogramma om de avond op te vullen, maar een weerspiegeling van datgene waar Fronstreet twee jaar lang op heeft gebroed: het debuutalbum Reality Check.
Frontstreet is gegroeid. Vanaf het moment dat je de Underground binnenstapt zie, voel en hoor je de aandacht en liefde die de band stopt in de muziek die ze maken. En die aandacht en liefde krijgen ze ook terug. Door het hele pand zie je mensen lopen met shirts van de band. Iedereen kent elkaar en deze hechtheid heeft het publiek ook met de band zelf. Frontstreet maakt niet alleen muziek voor zichzelf, maar ook voor degene die naar hun muziek luistert. Je bent niet te gast bij een feest dat gegeven wordt door iemand anders, maar je bent onderdeel van een beweging die door de hele zaal zichtbaar en hoorbaar is.
©
Sjors Evers
iMad
©
Sjors Evers
To The Wolves
Het debuutalbum, dat de band in zijn geheel speelt op deze avond, is dan ook geen ongelukje maar een liefdesbaby. Frontstreet zal geen seconde eerder stoppen dan wanneer de laatste noot van dit album eruit is. De band speelt alsof de druk wel van de ketel gehaald móet worden en elk woord en elke toon voelt als een verlossing van jaren wachten dat geen seconde langer had kunnen duren. Er blaast dan ook een muur van opgebouwde energie van het podium af van het begin tot het einde. De basis is solide en elk deel van de set beheersen de mannen alsof dit inderdaad muziek is die ze al jaren creëren.
©
Sjors Evers
Juist die controle en zorgzaamheid slaat soms alleen iets te ver door naar berekendheid. De optredens van de bands die Fronstreet tot hun voorbeelden rekent uit het numetal genre zijn even legendarisch als berucht. Er ontstaat vaak op het podium iets waar je als bezoeker van tevoren geen rekening mee houdt. De bandleden van Frontstreet beheersen individueel allemaal net zo goed hun instrument en plek op het podium en dit smelt samen in een geheel dat staat als een huis, maar soms hoop je stiekem dat de fundering af en toe even opgeschud wordt. Je hoopt op meer, op een bevlieging in het moment en die ruimte mist nu nog.
©
Sjors Evers
Frontstreet weet waar het staat en waar het voor staat en de hoop is dat ze hun eigen grenzen nu gaan opzoeken. De creativiteit en de scherpe randjes die de band overduidelijk ook individueel allemaal bezit zal de band naar het volgende level kunnen helpen, als ze daar de gelegenheid voor krijgen. En dat verdient de band ook. Je snakt naar meer, en een groter compliment dan dat kun je bij het uitbrengen van een eerste album niet krijgen. Frontstreet voelt en klinkt volwassen, maar dit is nog maar het begin van waar ze als band naar toe kunnen groeien, los van alle credits die ze nu al opeisen en meer dan verdienen voor alles wat ze doen.
©
Sjors Evers
Luister hieronder naar Frontstreet's debuutalbum Reality Check.
©
Sjors Evers